________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. १२३ रुषोयें योग्यायोग्यना विचारथकी वर्तवू, रसलोलुपत्व बोडq ॥ १० ॥ __ हिं मथुरामंगु तथा ढंढणमुनिनी कथामा प्रथम मथुरानंगुनी कथा कहे . मथुरानगरीने विपे मथुरामंगु नामा आचार्य पांचशे साधुयें युक्त रह्या हता, तेने पुरमा रहेतां रसलापट्य वृद्धिंगत थयु. ते आचार्य मरण पामीने ते पुरनी खाल पासें देवकुलमा यद थयो, ते पडी जे अनुगमना दिकने माटे साधु आवे, तेने पोताना मुखें करी खेंचीने मोहोटी जीन काढी देखाडे जे. ते यदें प्रतिदिन एम करवा मांमयु, एक दिवस साहसि क को साधु हतो, तेणे पूडु, के तुं कोण बो? अने शामाटे जीन नित्य देखाडे बे, तेनुं कारण बने तारूं स्वरूप कहे? त्यारें यह कहेवा लाग्यो के, दुं तमो सर्व साधुनो गुरु मथुरामंगु नामा श्राचार्य . रसलांपटयें करी मरण पामीने पुरनिर्धमणने विपे यद थयो , तमोयें पण रसलांप 'ट्यनो त्याग करवो, जिव्हादि इंडियोनो जय करवो. एम उपदेश कस्यो.
हवे ढंढणमुनिनी कथा कहे जे. धारकाने विषे श्रीकृमनी ढंढणा ना मा राणी हती, तेनी कुदिरूप सरोवरमांथी हंसनी पेठे ढंढण नामा पुत्र उत्पन्न थयो, तेणे एक दिवस श्रीनेमिनाथ पासेंथी देशना सांजलीने स्त्री त्यागीने स्वामीनी पासें दीक्षा लीधी. ए अवसरनेविषे पोताना देवने वि पे पूर्वजन्में साधुने दान बापतां अंतराय करेलो हतो, ते कर्मनो उदय थाववाथी ज्यां वोरवा जाय, त्यां साधुने कल्पे, एवी निदा मले नहिं, एम ब मास पर्यंत तेणे उपवास कस्या, एकदिवस श्रीनेमीश्वर जगवानने श्रीकमें पूज्यु के महाराज! तमारा अढार हजार साधु ने तेमां उल्क ट तपस्वी कोण ? ते कहो. नगवाने कडं के ढंढणकुमार जेवो कोइ पण मुनि नथी, ते सांजली श्रीकृष्म प्रसन्न थया अने हाथी उपर चडीने गा ममां आवे जे त्यां सामा आवता ढंढणकुमारने जोइने हाथीथी उतरीने ढंढ
साधुने वंदन कयुं, ते कोई गवादमां बेठेला व्यवहारी जोयुं, तेणे श्री कृमें वंदन करवाथी ढंढणमुनिनुं माहात्म्य जाणीने त्यां आवी ढंढणमुनि ने घेर बोलावीने मोदक वोराव्या, ते मोदक नगवानने देखाडवाथी जग वाने कह्यु ए तुजने श्रीकृस्मथी मल्या बे एवं सांजली ते मोदकनुं चूर्ण क री परवी याव्या, पोतें शुनध्यानमा रही केवलज्ञान पाम्या ॥ १० ॥