________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. ११३ रह्यो. केटला एक कालें ते दुल्नककुमारें व्रतने मूकवानी इला करवा मांझी, त्यारे तेनी मातायें तथा महोटा महोटा जनोयें उपाध्यायोयें आचार्यों यें मली समजाववाथी तेनी दाक्षिणतायें करी बार वरस पर्यंत दीदा पा ली. पनी पोताना काका वनजंघे राज्य दवावेलुं हतुं तेने जेवा माटे पोता ने गाम गयो, त्यां राजसनामां नाटक थतुं हतुं. ते समयमा नाटक कर नारनी स्त्री नटी थाकी गयेली होवाथी ते समय १६ एवी कोइक स्त्री गीतमध्ये एक गाथा कही. ते जेम के “ सुहुगाइयं सुवाश्यं, सुतु नच्चि यं साम सुंदरी ॥ अणुपालियं दोहराईयं, सुमिणंते मा पमायए ॥ १ ॥ ए गाथा सांजलतां वेंत कुनक कुमारे रत्नकंबल ते वृक्ष नाटिकाने आप्यो, अने व्यवहारीनी स्त्री रत्नजडित सोनानुं. कंकण हतुं ते अपण का त था मंत्री वेठो हतो तेणें सोनानी मुश्किा यापी. राजामा पुत्रं एकावल हार समर्पण कस्यो, अने हस्तिपालकें कनकनो अंकुश अर्पण कस्यो. त्यारे ते सर्व आपनारने राजायें पूयुं जे तमोयें एने दान केम प्राप्युं ? त्यारे दुनकें राजग्रहणादि सर्व स्वरूप कडुं ते सर्व दुध्नक कुमारनी साथै प्रतिबोध पाम्यां दुन्नककुमार श्रीगुरुनी समीप जश्ने प्रायश्चित्त ग्रहण पूर्वक दीदाराधन करीने रूडी गतिने प्राप्त थयो. एप्रमाणे एक गाथाना गीतें करीबोध पाम्या.
नोविंदत्युष्णशीताद्यपि न सदसदप्युक्तमाविष्करोति, छः सधान्न वेत्ति प्रथयति न रसान् रूपनिर्मग्नदृष्टिः ॥ तद्द टैकेन्येिऽस्मिन्नहितदितमतिः कः कुमाराग्रनंदौ, चंपापुः स्वर्णकारे विवशशि यथा पंचशैलेशदेव्योः ॥ ५ ॥
अर्थः-( रूपनिर्मग्रदृष्टिः के० ) रूपने विपेज निमग्न दृष्टि जेनी एवो पुरुष, (नष्णशीताद्यपि के० ) नषण शीतादिकने पण (नोविंदति के० ) जाणतो नथी विचारणायें विचारतो नथी एवं करी शरीरेडियनो नाव क ह्यो, वली (सत् के०) सारूं अने (असत्यपि के०) खराब ( नक्तं के०) क हेतुं तेने पण (नयाविष्करोति के) प्रगट करतो नथी.काने आणतो नथी एवं करी कर्णेडियनो नाव कह्यो, तथा (उःसगंधान के० ) सुगंध दुर्गंध ने (नवेत्ति के०) जाणतो नथी एवं करी घ्राणेंशियनो नाव कह्यो. तथा ( रसान के० ) रसोने पण ( नप्रथयति के० ) विस्तार करतो नथी अर्था