________________
एन जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. एवा अडदना बाकला सूपडाना खुणामां नाखीने आप्या. अने तेने जंबरान पर बेसाडी पोतें तेनी बेडी नंगाववा माटे सहारने तेडवा गयो. एवा सम यमा श्रीवईमान स्वामी बमासी तपना पारणा माटे त्यां याव्या. ते वरखतें त्रणउपवासना अंतमा ते बाकला चंदनबालायें वईमानस्वामीने आप्या. त्यां पांच दिव्य प्रगट थयां. साडाबार कोटि सुवर्णनीवृष्टि श्राकाशमांथी पडी. नवो वेणिमाव्यो.अने लोढानी बेडीयो हती ते सुवर्णनी थइ गइ, पढीचं दनवाला,नगवान पासे दीदा लइ केवलज्ञान पामीने मोक्षसुखने प्राप्त थ. ए चंदनवालाये पात्रदान आप्युं,तेथी सजतिने पामी ॥७॥ दानप्रक्रमः॥
स्त्रीविभ्रमैश्चलति लोलमनानधारः, श्रीस्यूलन श्व ताशसंकटेपि ॥ चूर्णीनवेदृषदयोपि विलीय
ते च, वैर्यमेति विकृति ज्वलनात् पुनर्न ॥ ३ ॥ अर्थः-(लोलमनाः के) चंचल मन जेनुं एवो पुरुष, (स्त्रीवित्र . मेः के० ) स्त्रीना हावनाव कटादादिकें करी (चलति के ) चलायमान थाय ले परंतु (धीरः के०) धीर पुरुष जे जे ते (न के) चलायमान थतो नथी. केनी पेठे ? तो के (श्रीस्थूलनइश्व के०) श्रीस्यूलिननी पेठे. ते जे म ( तादृशसंकटेपि के० ) कोश्यागणिकाना संकटने विपे पड्यो बतो पण चलायमान न थतो हवो. कवि कहे ने खरी वात ले. जुवो (ज्वलनात् के०) अमिथकी ( दृषद् के० ) पाषाण ते (चूर्णीनवेत् के० ) चूनो थइ जाय ठे (च के ) वली (अयोपि के०) लोह पण ( विलीयते के०) विशे करी लय पामे ले परंतु (वैमूर्य के०) वैमूर्य नामा रत्न, जे ले ते (विकृति के) विकारने ( नएति के०) प्राप्त थतुं नथी. (पुनः के० ) परंतु विशेपें करी देदीप्यमान थाय ने ॥ ३ ॥ ___ आंहिं श्रीस्थूलिनजीनी कथा कहे जे. पामलीपुर नगरें नंदराजानो प्रधान शकमाल नामें हतो तेनो एक स्थूलिन अने बीजो सरियो ए बे पुत्र हता तेमां स्यूलिन तो कोशावेश्याने त्यां साडी बार करोड सुवर्णनो व्यय कस्यो अने नाना प्रकारना नोग जोगव्या. पड़ी पोताना पिता शकमाल नुं मरण सांजलीने ते स्थूलिनश्ने तरत वैराग्य उत्पन्न थवाथी श्रीसंनू तिविजय गुरुनी पासे दीक्षा ग्रहण करी. चोमासुं करवा माटे श्रीगुरुनी