________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. ए लुंजे के “ रिसहेस समं पत्तं, निरवऊ इरकुरससमाहारं ॥ सेयंस समो जावो, हविङ जश् मग्गियं दुजा ॥ १ ॥ एम सुपात्रने दान आपवाथी तेज नवमां श्रेयांस मुक्तिने प्राप्त थयो ॥ ७१ ॥
यदपि तदपि शुई चंदनावत्प्रदत्तं,झटिति फलति पात्रेऽन्य त्र नो चार्वपि स्वं ॥जलधिजलमसारं वारिवाऽमृती स्या त्, मधुरमपि हि पुग्धं पन्नगास्ये विपी स्यात् ॥ ७॥
अर्थः-(यदपितदपि के०) सरसविरसएवं पण (शुई के०) बहेंतालीश दोषरहित एवं दान, (चंदनावत् के० ) चंदनबालानी पेठे (पात्रे के० ) पा त्रनेविषे (प्रदत्तं के०) दीधेनुं होय तो (झटिति के०) उतावलथी (फलति के० ) फले ले (अन्यत्र के० ) कुपांत्रने विपे ( चार्वपि के. ) सारूं एवं अने (स्वं के०) पोतानुं श्व्य दीधुं होय तो पण ते (नो के०) नथी फलतुं. केनी पेठे ? तो के (असारं के०) साररहित एवं जे (जलधिजलं के०) समुनु खासै जल ले ते (वारिवाहे के०) मेघनेविषे (अमृती स्यात् के०) अमृतवालुं थाय . अर्थात् अमृत समान मिष्ट थायडे,अने (मधुरमपि के०) मधुर एबुंपण (दुग्धं के०) दूध में तो पण ते (हि के) नि2 ( पन्नगास्ये के०) सर्पना मुखने विषे (विषी स्यात् के० ) विषवालुं थाय बे अर्थात् सुपात्रने दान थापेखें अमृतसदृश फल आपे अने कुपात्रने आपेलुं दान विप जेवं फल आपे ३ ॥
आहीं चंदनवालानी कथा कहे जे. चंपानगरीने विषे दधिवाहनराजा तेनी धारिणी नामा पटराणी हती. ते राजाने वसुमती नामनी दीकरी हती. प बी शतानीकराजायें चंपानगरी नग्न करी, तेवारें एक प्यादो हतो तेणे ते वसुमती कन्यानुं हरण कस्यं, तेने कौशांबी नगरीमा आणी. ने वेचवा काढी त्यां धनावहनामा श्रेष्ठिये ते ऽव्यापीने वेचाती लीधी. घेर आणी पोतानी पुत्री करी राखी, तेनुं चंदनबाला एवं नाम स्थाप्यु. पड़ी ते धनावह श्रेष्ठी नी मूला नामें स्त्री हती तेना मनमां एवी शंका थइ जे आ कुमरीने महा रोधणी स्त्री करी राखशे, एवा हेतुथी तेने दुःख देवा माटें बल जोती रहे वे. एकदा शेठ बीजे गाम गया तेवारे अवसर पामीने ते मूलायें चंदनबाला नुं शिर मुंमन करावीने बंधीरवाने नाखी. पनी धनावह श्रेष्ठी पाबो श्राव्यो तेवारें ते वात जाणीने त्रण उपवास वाली चंदनबालाने जमवा माटे शुद्ध
१३