________________
कर्पूरप्रकर, अर्थ तथा कथा सहित. ए सजेली एवी स्त्रीयोनां वर्गे गान करेलो अनें नानाप्रकारनां याचक लोको यें स्तुति करेलो तथा हजार ध्वजायें करी शोनायमान जाणीयें सादात् इंज होय नहिं. एवा इंश स्तंनने जोड्ने राजाना मनमां विस्मय थयो. पा बो फरीने राजा तेज रस्तामा सायंकालें गयो त्यां दरियुक्त पृथ्वीने विपे पडेलो शोना रहित एवा तेज स्तंन जोड्ने राजाने वैराग्य उपन्यो, तेवारें चा रित्र लश्मोदसुख पाम्यो ए उर्मुख प्रत्येक बुधनी कथा कही.
हवे नमि प्रत्येक बुधनी कथा कहे . श्रीमिथिला नगरीने विषे नमि राजा राज्य करतो हतो. ते अत्यंत स्वरूपवान् तथालनीने पण तिरस्का र करनारी देवांगना सरखी पांचशो स्त्रीयोनी साथे जोग नोगवतो सूर्यना उदय अस्तनी पण तेने खबर नथी. एक दिवस ते नमि राजाना अंगने विपे दाहज्वर उत्पन्न थयो. तेथी राजा को ठेकाणें सुखने न पाम्यो. ते अवसरे राजाना अंगने शीतलता थवाने माटे पांचशे स्त्रियोयें चंदन घ सवा मांमधं, तिहां स्त्रीयोना हाथमा पहेरेली चुडीयोना खणखणाटथी राजाने कंटालोआव्यो, तेवारें एकेक चूडी सर्व स्त्रीयोने राखवानो दुकुम क . स्यो. ते सांनती सर्व स्त्रीयोयें एकेक कंकण हाथने विपे राख्युं, ते वरवत रा जाने समाधि थर, अने मनमा विचाओँ के जाजाना संगथी मोहोटुं छः रख थाय , माटे एकलांज रहेq ते सारं . ए हारें वैराग्य उत्पन्न थयो तेवारें पांचशे स्त्रीयोने तथा राज्यनें बांझीने प्रव्रज्या ग्रहण करी. तेनी ६
ब्राह्मगनुं रूप विकूर्वी अनेक प्रकारें परीक्षा करी, तो पण चलायमान थया नही. ए नमि प्रत्येक बुधनी कथा कही.
हवे चोथा नग्रति प्रत्येक बुधनी कथा कहे . गांधार देशने विपे मा हिष्मती नगरीमा नयति नामें राजा राज्य करे . एक दिवस ते राजा व नने विषे क्रीडा करता थाकी गयो. ते समयें मनोहर नवपन्नवनी शोना यें विराजमान, नवी आम्र मंजरीयें करी सुशोनित, पाकेला फलें करी दे दीप्यमान अने अत्यंत बायायुक्त एक आम्रवदने राजायें जोयो. तेनी नी चें जश्ने घणीवार सुधी विश्रांति लीधी. फररी केटलाएक का. पाडो रा जा ते वनमा गयो. त्यां तेज थाम्रने सुकाइ गयेलो पत्र रहित मालविना नो जोइने ते नयति राजाने वैराग्य नत्पन्न थयो. तेवारें व्रत ग्रहण करी केवलज्ञान पामीने मुक्तिने प्राप्त थयो ॥७०॥ इति वैराग्यप्रक्रमः संपूर्णः ॥