________________
GG
जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो.
मरण पामीने कुंमिनपुरनेविषे श्रीनीमनुपनी कन्या दवदंती नामें थइ म म्मणनो जीव नल राजा थयो. ते दवदंतीने परस्यो ते दवदंतीना कपाल मां जन्मतांज स्वानाविक रविमंगल जेम शोने तेवुं देदीप्यमान तिलक थइ रह्युं हतुं. एकदा जुगारें रमता नलराजा राज्यादिक सर्व हास्या. बार व रस ते स्त्री पुरुषने परस्पर वियोग रह्यो दवदंतीने स्थानस्थानमां विकट डुःखाव्यां तां ते सर्व जिन अर्चना प्रजावथकी लय थइ गयां बार वरसना अंतमां नलराजाने फरीने राज्य प्राप्त थयुं इति जिनपूजनाधिकार श्रीरामवनोनयएव सेव्यः, प्रजानुरागवत वित्तमूलं ॥ कोद क्षिणावर्त्तमुपेत्यशंखं त्यजेन्मुधाश्यामल चित्रकंवा ॥ ७५ ॥ अर्थः- (जो के०) हे नव्यजनो ! ( प्रजानुरागव्रतवित्तमूलं के० ) प्रजाने विषे अनुरागप्रतीति, व्रत, याचार, अने इव्यना मूलरूप एवो (नयः एव के० ) न्याय तेज ( श्रीरामवत् के० ) श्रीरामचंदनी पेठे ( सेव्यः के० ) सेववा योग्य बे. त्यां दृष्टांत कहे बे के (मुधा के०) खोटा एवा ( श्यामलचित्रकं के० ) काली चित्र वल्लीरूप कोडाने ( उपेत्य के० ) पामीने (दक्षिणावर्त्त ho) दक्षिणावर्त्त नामना (शंखं के० ) शंखने ( कःवा के० ) कयो पुरुष, ( त्यजेत् के० ) त्याग करे ? कोइ त्याग करे नही ॥ ७५ ॥
"
या ठेका श्रीरामनो दृष्टांत होवाथी तेनी कथा प्रसिद्ध वे तो पण कहे ले. कौशला नगरीने विषे रामचंदजी राज्यने जोगवे बे तेनी पट्टराणी सीताजी हतां, ते रामना नाइ लक्ष्मण, भरत, शत्रुघ्न, एवे नामें हता. बा पनी प्रज्ञाथी राज्यनो त्याग करीने वार वरस वनवास जोगव्यो. न्याय मानेसरी रावण प्रतिवासुदेवने मारीने तेणे हरण करीने लइ गयेली निष्कलंक एवी पोतानी स्त्री सीताने पाठी वाली. ते पढी दशहजार वरस पर्यंत न्यायें राज्य जोगव्युं, लोकमां पण सारुं देखतुं राज्य होय तो राम राज एम द्यापि पर्यंत ख्याति बे एवं राज्य चलाव्यं ॥ ७५ ॥ मनसि वचसि शश्वत्न्यायएवोत्तमानां यदमरवर लब्ध्या पारदारिक्यचौर्ये ॥ अनुविषयमरौत्सीच्चत्र नृब्रह्मदत्तः, कसुरसरितिपंकः क्वेशचंद्रे कलंकः ॥ ७६ ॥ अर्थ :- ( मनसि के० ) मनने विषे ( वचसि के० ) वालीने विषे ( शश्व
"