________________
जैनकथा रत्नकोप नाग चोयो. तो शल्यसहित मरणे मरे तेमाटे विसरी गयेला अतिचारने सामान्यपणे पडिक्कमवाने अथै गार्थी कहे जेः
॥आलोयणा बदविता, नय संनरिया पडिक्कमण काले॥ मूलगुण उत्तरगुणे, तं निंदे तंच गरिदामि ॥ ४२ ॥
अर्थः-आलोयणा ते गुरुनी. बागल पोताना फुश्चरित्र कहेवां उपचार थकी तेना कारणनूत जे प्रमाद क्रिया तेपण बालोयणा कहिये ते बालो यण बहुविध एटले नानाप्रकारनी बे तेहना हेतु घणा ने ए कारण माटेज उपयोगनी शून्यतायें पडिक्कमणा अवसरें बालोववा निंदवा गर्दीने अवस रें न सांजस्या ते. पडिक्कमणाना बे काल तेमां एक तो सूर्यना नदयनी पहेलांज पडिक्कमवू तेवार पड़ी पडिलेहण प्रमुख सर्व करे अने सांजे सं ध्या टने त्यांसुधी पडिक्कमणुं करे एटलो काल पडिक्कमणानुं मान साधु आश्रयी उत्सर्गथी ने अने श्रावकने तो अपवादथी पण होय आजीवि काने हेतुयें व्यापार क्रियाने परवशे आगल मोडुं बहेलु पडिक्कमएं करे अ न्यथा नही. यतः ॥ वित्तिवुयम्मित, मिहिगोसीयंतिमवकिरियान निर विरकस्सनकुत्तो, संपुस्मो संजमोचेव ॥ १ ॥ नावार्थः-बाजीविकाने अस चलावे गृहस्थनी सघली क्रिया सीदाय अने निरपेद उद्यमे युक्त संपूर्ण संयमवंतने कांइ पण वांबा न होय ॥ १ ॥
हवे आलोयण ते शानेविषे होय ते कहे ते. मूलगुण ते पांच अणुव्र तरूप अने उत्तरगुण ते गुणव्रत शिदाव्रतरूप आदिदेश्ने तेमे विषे वीसरी गयेला अतिचारनु सामान्यपणे पडिक्कमवू निंदवु अने गर्दवू जाणवू ४५ ___ एम अनुक्रमें इष्कृतनी निंदा करीने विनयमूल धर्म आराधवाने का यायेंकरी उनो थयो थको “ तस्सधम्मस्सकेवलिपस्मतस्स” एम कहीने मंगलिकने अर्थे ए गाथा कहे ते कहे .
॥अप्नुनिमि आरा, दणाए विरमि विराहणाए॥ तिविहेण पडिकंतो, वंदामि जिणे चनवीसं ॥४३ ॥ अर्थः-गुरुनी पासेंथी अंगीकार कस्यो जे केवलीनगवाननो जांखेलो ए वो श्रावकनो धर्म तेने आराधवाने अर्थे तथा नलीरीतें पालवाने अर्थ हुँ उठ्यो बूं उजमाल थयो बुं बने ते धर्मनी विराधना खंझना करवाथी
