________________
४३२ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. हवे ए सर्व अतिचार प्रायः मन वचन अने कायाना योगथी उप
जे जे एटलामाटे योग त्रण पडिक्कमवाने गाथा कहे . कारण काश्अस्स, पडिक्कमे वाश्अस्स वायाए॥
मणसा माणसिंअस्स, सबस्स वया श्यारस्स ॥३४॥ अर्थः-कायायेंकरीने जीवोनी हिंसा करी होय ते कायायेंकरीने जूटियें एटले गुरुये आप्यु एवं जे तप तथा कायोत्सर्गादिक अनुष्टान ते शरीरें करी करवाथी हत्यादिक पापथी वृटिये जेम दृढप्रहारीनो जीव चार हत्या थकी लूख्यो अने केवलज्ञान पामीने मोदें पहोतो.
तथा वचनेकरी सहसाकार अन्याख्यानादि रूप नाखवेकरीने जे पाण बंधाणां ते पापथी वचनें मिथ्यामुष्कत देवेकरीने बूटियें जेम आनंद नामा श्रावकना अनशननेविपे श्रीगोतनस्वामी वंदाववा गया तिहां गौतमस्वा मीने वांदीने आनंदें कयुं हे महाराज ! हुँ तीर्नु पूर्व तथा दक्षिण तथा प श्चिम ए त्राण दिशायें लवणसमुश्मां पांचशे योजनपर्यंत देखु बु वली उत्तर दिशायें हिमवंतपर्वत सुधी देबु तथा नंचं सौधर्मदेवलोकसुधी अने नीचुं रत्नप्रनानरकना लोलुपनामा पाथडासुधी देखुटुं एवं अवधिज्ञान मने न पन्युं ; ते सांजली सहसाकारे गौतमस्वामी बोल्या जे एटलं अवधिज्ञान गृहस्थने होय नही माटे तमे मिजामिक्कड दोन बालोवो; एवं गौतमस्खा मीनु वचन सांजलीने आनंद श्रावकें कह्यु महाराज बतानाव कह्याचें कां
आलोवq होय नही. एवं सांजली संशय सहित गौतमस्वामी परमेश्वर पासें भावी संशय पूबी पनी आनंदश्रावकपासें जश्ने श्रीगौतमस्वामीयें खमाव्युं एटने वचनेकरी बांध्यां जे पाप ते वचनेंकरीने लूटियें ॥
तथा मनेंकरीने जे देवतत्त्वादिकनेविषे शंकादिकेंकरीने मलीन उपाया एवां जे पापकर्म ते मनेंकरी पोताना आत्मानी निंदादिक करतां बूटियें. जेम प्रसन्नचंराजकृषियें मनेंकरीने सातमा नरक योग्य कर्म उपाया अने वली मनेंकरीने गुजध्यानथी एक मुहूर्तमानमांज केवलझान उपा ज्यु एवं श्रीअकलंकदेवसूरिकत टीकानेविषे कह्यं ले " माणसिथस्स" एवो पाठांतर के इहां सर्वव्रतना अतिचार पडिक्कमुं कायायेंकरी का याना अतिचार पडिक्कमुं बुं, वचनेकरी वचनना अतिचार पडिक्कमुंबुं धने