________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ३०३ ना सेवक था तो हुँ तमने मुकुं ते सांजली ते वैरीराजायें सेवक थवा अंगीकार कयुं एटले शीघ्र ते देवतायें सर्वने मूक्या.
वैरीराजा आवी देवकुमारने वश थयो ते देखीने देवकुमारराजानुं जे सैन्य नासी गयुं हतुं ते सर्व यावी मल्युं राजानी धर्मनेविषे एकाग्रतायें क री शासनदेवीयें तुष्टमान थश्ने राजायें ज्यारें पोषध पायो त्यारे ते राजाने सर्व विषापहार तथा सर्वनूतादिकनुं अने सर्व रोगादिक दोषनुं निवारक, सर्वशस्त्र बंधन, जल अनि उष्टश्वापदादिकनुं स्तंनन करनार इत्यादि अनेक आश्चर्यनुं करनारूं एवं एक दिव्यरत्न आप्यु ते राजायें लीधुं. एम राजा पोषधव्रत नो अनियह अखंम पालतो हवो. पुण्यना प्रनावथकी कया कार्यनी सि दिन थाय वारु ? अर्थात् जे कार्य चिंतवे ते तत्काल सिह थायज.
हवे ते रत्नना प्रजावथी सर्व शत्रुने वशकरी राजा पोताने नगरे आवी जेना महिमानी सीमा नथी एवी देवीयें दीधेला रत्नना प्रनावेंकरी अ नेक प्रकारना उपकार पोताने तथा परने करतो हवो. तथा नवना रोग नु नबुं ओषध एवं जे पोसहवत तेने विधियेंकरीने करतो थको ते राजा पोतानां निबिडकर्मरूप रजने धोइ नाखतो हवो. ___ एकदा अंधारी रात्रिनेविषे नगरमध्ये कोइएक चोर आवीने को धन वान व्यवहारियाना मंदिरने विपे खातर पाडी तेना घरमांथी धन लइने न तावलो उतावलो धूर्त मृगनी पेरें चाल्यो जाय जे एवामां बगना चोकियात पुरुष बुपी रह्या में तेणें ते चोरने मार्गमां चाल्यो जातो दीठो तेथी ते, ते ने पकडवाने माटे पाबल व्याधनी पेरें लाग्या तेने पाउल आवता देखीने चोर पण नित्यना अभ्यास प्रमाणे तिहांथी नाशी नगरनी बाहेर नीकली ने कोइक वननी कुंजमांहे जर पेगे तेने पाउलथी यावेला राजाना सुन टें दीठो पण ते सुनटो अंधारामां बननी कुंजमध्ये पेसवाने असमर्थ हो वाथी वैरीना नगरनी पेठे वनने घेरी रह्या. एवामां जेने शत्रुमित्र बेहुनी नपर सरखी दृष्टि के एवा मुनिराज तिहां उनेला हता तेमने देखीने चोर बोव्यो के महाराज! मुजने शरणागतने अनयदान आपो. एवं चोरनुं वचन सांजलीने मुनि बोल्या के जो तुं दीक्षा लीये तो तुजने अनय ने एक वै राग्यने विषे कोइ पण जय नथी. बाकी सर्वनेविषे जय . यतः॥नोगे रोग जयं सुखे क्यनयं वित्ते च नूभयं,माने म्लानिलयं गुणे खलनयं देहे कृतांतान