________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ३७७ खाणवा योग्य ले ते स्त्री नरताने सात पुत्रियो थर ले ते साते निर्गुण ने पगनी रजनी पेरें धननी हाणी करनारी ले यतः॥ अजारजः खररजस्तथा संमार्जनीरजः, दीपमंचकयोश्वाया लक्ष्मी हंति पुरा कृतां ॥१॥ नावार्थःअजनी रज ॥ गईननी रज, तेम सावरणीनी रज,दीवानी बाया,मांचानी बाया, एटलां वानां पूर्व उपार्जित लक्ष्मीने हणे ॥ १ ॥ ते पेटनरा रां कनी पेरे निर्लज डे तथा बीजा अनक्ष्य नक्षणने विषे निरंतर सर्वस्थानकें निःशंक , सत्पुरुषना गुण ग्रहवा मांहे मूक बे. उःस्वरा, उर्नागी, धर्मति, पुर्गतिने पामनारी, माठा आशयनी धरनारी. साते मांहोमांहे क्वेशनी करनारी ने, जाणीयें उखदायी साते नारकीज ते साते पुत्रियो मा बा पने घणा खेदनी उपजावनारी थइ तेथीमातापिताने अतिशय अनिष्ट थ.
हवे ए पड़ी ते शेग्ने आठमना चश्मा जेवो एक पुत्र थयो ते रात्रियें ज न्म्यो परंतु रात्रि बतां पण चारे दिशायें अकस्मात् उद्योत थयो ते जो मा तापिताने खेद अने विस्मय थयो एवामां तो ते बालक जन्मतांज वाचा ल थश्ने ताडुकीने बोल्यो के तमो पुत्रजन्मना हर्षने स्थानकें खेद केम करो बो? महारा जन्मनो महोत्सव केम नथी करतां? पुत्ररत्न पामवू सुलन नथी एवी जन्मतांजवार पुत्रनी वाणी सांजलीने मा बाप विचारवा ला ग्यांके आपरों पेट कोइ नूत अथवा प्रेत अथवा यम ते पुत्ररूपें अवतस्यो जणाय ने नहीतर जन्मतांज एवी स्पष्टवाणी क्याथी बोले ! माटे एनो जन्म महोत्सव पण केम करीयें ?
एवा मातापिताना चित्तना अाशयने जाणीने ते बालक फरी बापप्रत्ये कहेतो हवो के तमे कांपण तमारा चित्तने विषे शंका लावशो नही हुँ त मारा नाग्यना उदयथी कल्पवृदनी पेरें तमारा कुलमां अकस्मात् अवतस्यो डं, वली मारुं वचन सोनलो आ नगरनी बाहेर उद्याननेविषे देहेरंबे ते दे रासरने बारणे दशकोडी सोनेयानुं निधान ने तिहां तमे उतावला जाव्य लाची धननी बार्त्ति निवारीने महारो जन्ममहोत्सव अति विस्तारें करो. तथा ते धनेंकरीने बीजांपण घणां अगणित पुण्यनां काम करो. एवी ते बा लकनी वाणी सांजलीने तेना पितायें अतिविस्मय तथा अतिहर्ष पामी तेज वरखतें तिहां जश्ने खोयुं तो मांहेथी धन निकल्युं ते तत्काल घेर लावीने नवी जाणे सुकतनी मूर्तिज होयनी!! तेवीरीते ते पुत्रनो जन्मसंबधी म