________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. २६१ जीवतो था, तत्काल बेठो थशे. एवां ते देवीनां वचन सांजलीने त्यां वे तेला सर्वलोकने ते कुमर विस्मयनो नाजन थयो.
हवे महानंदकुमारे नाजनमां पवित्र पाणी ल कुमरने बांटी हाथ के रव्यो एटले बालक उठी बेो थयो. जेम अमृत सिंचवाथी रोग जाय तेम ते कुमरनुं विष उतरी गजु, तेथी सर्व लोकने अतिशय हर्ष थयो. वधामणा दिक महोत्सव प्रवर्तता हवा. सर्ववेकाणे महानंदकुमारनी अभुत प्रशंसा थवा लागी,पुत्र जीव्यो अने धर्मनो निर्वाहपण थयो तेथी धर्मनुं माहात्म्य वध्यु. अहो ! केटलाक जीव थोडामाटे तृणपलानीपेरें धर्मने बांमेले, अने केटलाक जीव विषम आपदा आवी पडे तोपण धर्मने मूकता नथी तेम महानंदकुमारे पुत्रने अर्थे पण धर्म न बोड्यो. हवे एक समये कुमुक्ष्तीने तथा शेग्ने पाडला पुत्रोनो वृत्तांत सांजस्यो तेथी महानंदकुमारने प्रेयाथी
आकाशगामिनी विद्यानेबलें महाविदेह दे सीमंधरस्वामीपामें जश् प्रणा म करी शेठ प्रमुखनो पाबला नवनो वृत्तांत महानंदकुमारे पूज्यो. त्यारे न गवान कहेता हवा के धनपुरनगरने विपे सुधन एवे नामे धननो धणी वस तो हतो तेने धनश्री नामें स्त्री हती,धनवाहन नामे तेने बालमित्र हतो ते व नेने सगा जाइ जेटली प्रीति हती. बेदु साथेज व्यापार करता हता,वेदु सु श्रावक डे तेथी शुर व्यवहारें व्यापार करता हता. ते बेमांथी वच वचमां क्रय विक्रय करतां को विटने तथा ब्राह्मणने, बालकने, इत्यादिकने आपवे करीने तेमज पोताने घेर पण कांक लइ जावेकरीने, सुधन पोताना मि चनी वस्तु अरही परही व्यय करे, ते जोइ मित्रं जाण्युं के जो ढुं सुधनने कहीश तो एहने अविश्वास नपजशे, तेनुं चित्त अत्यंत उहवाशे,एम मैत्री नंगना नयथी कां बोले नहि, मनमां जाणि रहे. ते सुधने एवीरीतें करी ने मित्र, इव्य सो सोनैया वणसाड्या.
तथा वली एक वणिक संघाते व्यापारादिक करी तेने देवा सेवामां ते वणिकने वीश सोनैया देवा रह्या,ते तत्काल अपाणा नहि, अने ते थोडी रकम होवाथी लेणावाले वणिकेपण माग्या नहिं तेनेलीधे ते दाम सुधन पासे रह्या. वली बीजा वणिकनी साथें व्यापारमा लेवड देवड करतां न लथी दस सोनेया सुधनपासे वधारे पाव्या पण लोकरी सुधने तेने पा बा न आप्या. कडुं केः-लोनः दोनकरः कस्य,न स्याधर्मवतोपि हि ॥