________________
០
जैनकथा नकोष नाग चोथो. धनदत्त संघातें लेवड देवड करता हवा. अहो जुन व्यवहारशुदि केवी ने ? सर्व शदिसमृधिनु कारण जे. जेहना महिमाथी या नवने विपे लक्ष्मी पामे बे, परनवने विषे परमपदनी प्राप्ति थाय दे. हवे ते नगरमां धन दत्तनो यश वधवा लाग्यो, तथा व्यापारमा लान थवा लाग्यो तेथी ते नगरना कूड कपटना करनार तुब बुद्धिवाला वेपारीयो, धनदत्तनी साथें शत्रुनी पेरें देष करवा लाग्या. ते एवी रीने के जाणे तेना नेत्रने विषे फेरज वरसतुं होय नहिं ? जेमाटे पारकी झदि देखी जे मनुष्य मत्सर धरे, ते पापी याने धिक्कार होजो. तं मनुष्यो इहां पण खिया थाय, अने परनवे द रिडी थाय. एटला माटे को गुणिजन उपर जरा पण मत्सर धरवो हिं. कह्यु के-वरं प्रज्वलिते वन्हा, वन्हाय निहितं शिरः ॥ न पुनगुणसंपन्ने, कृतः स्वव्योऽपि मत्सरः ॥ १॥ नावार्थःजलदी अमिमां मूकेलु शिर बले ते सारं, पण गुणवान् पुरुपने विपे थोडो एवो पण मत्सर करवो ते घ पोज जूमो जाणवो. हवे धनदत्तने दंमाववाना हेतुथी कष्टमांनांखवाने ते व्यापारियो तनां निशे जोता हवा. पण ते सत्यवंतनुं तिल जेटलुं पण विश् तेउने जड्युं नहिं. केहवत ने के दूधमां पूरा ते क्याथीज होय ? अमृ तमां विप क्याथी होय ? हवे ते उष्ट वाणियो धनदत्तना घर तेमज हाटनी आगल बहु मूल्यवाला मणिनी मुश नाखी चालवा लाग्यो, त्यारें धनदत्त जे पारका धनने विपे निःस्टह चित्तनो धणी , ते तेने महोटे सादे कहे वा लाग्यो के ना? आ मणिनी मुश कोनी पडी ? ते सांनली जेणेते मुश नाखि हती, ते आवी कहेवा लाग्यो के मारी जे. एम कही ते पोतानी मुश उपाडी लीधी. एवी रीतें ते घणुं कपट करे, पण कांई फावे नहिं. __ वली वचमां केटला एक दिवस जवा दश्ने पानी कपटनी रचना ते ये मांमि, पण सत्यवादी धनदत्त पोताना कार्यमां सावधान रहे, तेथी को इ पण बलथी फसायो नहिं, पनी घणाएक दिवसनुं बेटुं नाखिने कोइक आकरो कपटी धूत्तारो तिहां धनदत्तनी पेढीयें वी बेगे. ते धनदत्तने को इएक कार्यमां एकाग्र चित्तवालो देखी पोतानी मुश्किारत्न धनदत्तना पान रणना करंमियामां नांखिने चाल्यो गयो, ने ते एवो विचार करवा लाग्यो जे हवे तेना उपर चोरीनुं तहोमत नाखी आपणे दंमावगुं, ने राजा सर्व व्य लूंटी शे. हवे दैवयोगथी तेज दिवसें धनदत्तने करंमियानुं काम प