________________
२६६ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. तेमा जो कोइ पण सोपारी प्रमुख वस्तुनी अबत थ गई होय कोश्नी पा सें मली शकती न होय तेवा, पण श्रावक जे होय ते पोताना घरमांक मागत रही गयेनुं जे सोपारी नालिकेरादिक इव्य विशेष तेमां पाम्यो जे (नक्क रिसं के०) उत्कर्षनी वृद्धि एटले उत्कृष्ट लान ते चार गुणो पांच गुणो थवा रूप तेने मूकीने गुन परिणामें करी बमणा लाजेंज ते वस्तु श्रा पे, पण मनमां एवी चिंतवणा न करे जे आ वस्तुनी अबत थ६ गइ, ते घणी सारी वात था. हवे हुँ चार गुणा दाम लश्श तो पण चालशे ! एवो विकल्प न करे. परंतु बमणा नाणाथीज मनमां संतोष पामी रहे.
तेम वली रस्तामां पडेला परसंबंधि इव्यादिकने जाणतो थको ग्रहण करे नहीं. तथा व्याज लेवामां क्रय विक्रयमां पण देश कालादिक जोश्ने जिहां जेम उचित होय तिहां तेम करे,जे थकी उत्तम लोक कोई निंदा न करे, एवा लान लेवानुं करे, नहीं कां पांचमो अतिचार जाणवो.
ए पांच अतिचारने विषे पण में व्यापारादिकें करी वाणिक कला करी जे, पण कोश्च॑ खात्र पाडी चोरी कीधी नथी एवा अनिप्रायें करीने जोयें तो व्रत नांगतुं नथी, लोकमांहे ए चोर ने एवं नाम थापवानो अनाव डे, तेमाटे अतिचार जाणवो केम के नियम लेती वखतें कोने घेर खात्र पाडी चोरी न करूं एवं पञ्चरकाण लीधुं ने माटे.
अथवा ए स्तेनाहृतादिक पांच अतिचार जे जे, ते राजादिकना निय हना हेतु . प्रकट चोरी रूपज ले परंतु केवल अनाजोगादिक अतिकमा दिकें करी पागलें अतिचारपणे जाणवा.
अतिचार बमवाने अर्थे चोरनी अढार प्रसूतियो , तेने श्रावकें जाणीने त्याग करवो, ते अढारनां नाम कहे जे ॥ श्लोक ॥ जलनं कुशलं तर्जा, राजनोग्याऽवलोकनं ॥ अमार्गदर्शनं शय्या, पदनंगस्तथैवच ॥१॥ विश्रामपादपतनं, चासनं गोपनं तथा ॥ खंमस्य खादनं चैवं,तथान्यन्महि राजिकं ॥ २॥ पट्यम्युदकरना, प्रदानं ज्ञानपूर्वकं ॥ एताः प्रसूतयोझेया, अष्टादश मनीषिनिः॥३॥ नावार्थ:-जलनं एटले नेनुं जल, ते चोरने कहे के तुं जय राखीश नहीं हुँ पण तहारा नेलो जलीश, इत्यादिक वचने करीने चोरने उत्साहवंत करे, २ कुशल ते नेला थाय तेवारें सुख दुःख पूजे, शाता पूजे, कुशल पूने, ३ तो ते हस्तादिकनी संज्ञा करीने चो