________________
३२० जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. च करवो पडे ले ? दंम आपवो पडे ? ए वात यदें आवी विजयने कही तेवारें विजयें कडं यावी रीतें मरण पामीने मने सुगति जोश्ती नथीमा टेजेमतेम करीमने जीवित दान अपाव. ते सांजली वली पण या वीने राजाने वीनव्यो के स्वामी विजय तो कहे , के मुजने मरण थकी जीवq घणुं वनन , तेमाटे एने मूकी द्यो. त्यारें राजायें कयुं महारा घ रथकी एक तेलतुं नरेलु नाजन लश् याखा नगरमां नमवू अने तेमां थी एक तेलनो बिंउमात्र पण नीचे पडवा न देतां तेवूनुं तेवू जाजनमहारी आगल पाjावी मूके, तो दुं जीवतो मूकीश. तेणे ते वात कबूल करी.
पडी राजायें समस्त नगरलोकने कदेवराव्युं के चहूटे चढूटे शेरी यें शेरी वीणा, वेणु, मृदंग वजाडो. अने वेश्या-ने कहेवराव्युं के त में शोल शणगार सजी रस्तामां आवी नृत्य करो, मधुरस्वरें गीतगान करो. एवा राजाना दुकुम प्रमाणे सर्व को कार्य करवामांप्रवर्तन थयां. एवामां वि जयपण कंठसुधी नरेगुं तेल, नाजन ले रस्तामां निकल्यो, घणुये रसीयो हतो, पण मरणना जयथी मार्गे जातां वीणा वेणुनादें करी वेश्याने ना चवामां एणे काननो तथा नेत्रनो चालो कीधो नहीं, एy एक तेल मांहेज ध्यान रह्यु. जे रखे ने तेलतुं एक बिंड पडी जाय ? जो बिंदु पडशे तो रा जा मारी नाखशे. तेमाटें घरोज सावधानपणे तेलना नाजनने नगरने विपे जमाडी जेहबुं नरेलुं हतुं तेवूने तेवुज राजानी पागल आवी मूक्युं अने राजाने प्रणाम कस्यो. तेवारें राजा हसीने बोल्यो के अरे विजय! तुं कहेतो हतो जे इंडियो चपल ने, तेने कोइ पण जीती शके नहीं, अने य ति कपट करे ले, तो हवे तें आजे इंडियोने केम जीती लीधीयो? तेवारें विजयें कर्तुं सर्वथकी मरण, जय महोटुंबे, में पण मरणना नयथी इंडियोनें जीती. एम सर्व जीवोने जीवितव्य वन्नन बे, मरणने कोई वांबतो नथी.
हवे राजा पोतें दृष्टांत आपीने विजयने समजावे , राजा कहे ले के जेम तें मरणना जयें करी इंशियोवश कीधीयो, मरण थकी तुंबीहीनो, तेम ए यति पण अनंता नवनेविषे मरण करवू, तेना जयथी इंडिय जय करे .तेमाटेंतुं कां नास्तिक थाय ? एम दृष्टांत थापी राजायें प्रतिबोध्यो थको विजयश्रेष्ठियें आस्तिकपणुं आणीने श्रावकपणुं पडिवङयु. ए रीतें पद्मशेखर राजायें घणा जीवोने युक्तिपूर्वक प्रतिबोध यापी श्रीजिनवचन उप