________________
३१०
जैनकथा रत्नकोष नाग बीजो.
होय तो श्राव महारी साहामो. जो के महारा हाथ कहेवा बे ? एवं सांजल तां कुमरनी सायें युद्ध करवा माटेंते विद्याधर खड्ग लइ याव्यो, कुमरें ख रत्नें करी तेनी तरवारना वे कटका करी नाख्या उंचो उबली मुष्टिना प्रहारें मायानो मुकुट नांगी चोटली जाली हेगे नाखी तेना हृदय ऊपर घडी वेठो. तेवारें विद्याधरें कत्युं, हे महापुरुष ! मूक. मूक. बजे करीनेज में तहारुं कुल जाएगी लीधुं. माटे सुखें तुं ए कन्यानुं पाणिग्रहण कर. अने या नगरीनुं राज्य पण तुंज जोगव. मुऊने तहारो मित्रकरी जेखव. कुमरे तेने मू क्यो तेवारें ते कुमरने पगें लागी घणो नक्तिनाव देखाडी वैताढ्यें गयो.
वे कुमरे नंगलेखानुं पाणिग्रहण करी ते अप्सरायें यापेलुं कंचुक पहेरायं तिहां तेनी साथै विषयसुख जोगवतो ते नगरीनुं राज्य पाले बे. सुराज्यें करी तामामनां लोक यावी तिहां वस्यां नगरी एवी संकीर्ण थ 5 के मां तिल पडवा जेटली पण जगा मले नहीं. एवं नगर वस्युं, तेनुं विद्याधर नगर एवं नाम दीधुं. हवे ते नगरनी पासें एक रेवानदी बे, तिहां हरिवाहन राजा अनंगजेखानी साधें जलक्रीडा करवा गयो बे. अनंगजेखा पण कंचुकादिक नवां वस्त्रने नदीना तट उपर राखी जलक्रीडा करवा पा
म पेठ बे, घणी वार जलक्रीडा करी पाठी खावी जींजेलां वस्त्र उतारी नवां वस्त्र परवा लागी एवामां एक मत्स्य यावीने ते कंचुकरत्ननी मां हे पद्मराग नामें रत्न बे, तेने विषे मांसनी बुद्धि प्राणी गलामांहे उतारी गयो. तेनी पाउल घणा सुनटो दोड्या पण मत्स्य पाणी मांहे दृश्य थइगयो.
राणी कंचुकने डुःखें दुःख करती रहे राजा पण दुःख करवा लाग्यो ed ते मत्स्य तिथी दूरदेशें वेनानदीने तटें महापुरी नगरी वे तिहां न कुंजरराजा बे ते जलक्रीडा करी मंत्री प्रमुख परिवारसहित क्रीडा पर्वत पर बेठा बे, एवामां एक माढीयें खावी तेमनी यागल कंचुकरन मूक्युं
राजाने कह्युं या महोटो मत्स्य श्राव्यो हतो, तेना उदरमांहेथी ए कंचुकरत्न नील्युं बे, राजायें विचायुं जेनुं ए कंचुक बे, ते स्त्रीरत्ननुं रूप पण कहे हो ? एम राजा कंचुकने देखी कामें पीडित थयो, घने माहीने प्रसाद दान यापी विसर्जन कस्यो.
हवे राजा कामज्वर पीडित थयो थको मंत्री प्रत्यें कहेवा लाग्यो के हे मंत्री ! तुं जो मुकने जीवाडवो वांबतो होय, तो या कंचुकनी पहेरनार स्त्रीने