________________
३०४ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. कामनोग जोगवी पड़ी नव स्त्रीसहित दीक्षा लश् मेतार्य साधु गुरुनी पासें नव पूर्व जण्या. निर्मल चारित्र पालतां विचरवा लाग्या. ___ एकदा विहार करतां राजगृही नगरीयें सोनीने घेर आहार लेवाने अ थै अाव्या. श्रेणिकराजायें अनियह कस्यो ने जे १०७ यव सोनाना ल तेनुं जगदीश्वर बागल स्वस्तिक करूं, तो मुखमां पाणी घालुं. तेमाटें ते सोनीये १०७ यव सोनाना घडी चोकी उपर मूक्या, पोतें कार्य विशेष उरडामां गयो, एवामां क्रौंचपदी ते नद वस्तु जाणीने गली गयो. ते साधुयें दीता. सोनी बाहिर आव्यो, तो यव दीठा नहीं. मेतार्यने पूर्दा महाराज! यव क्यां गया? तेवारें मेतार्य विचायुं जे ए सोनी उष्ट ने ते कौंचपदीने मारी एना पेटमाथी यव काढी लेशे. तेना मरण, निमित्त हुँ थाश्श! माटे महारे मौन धारण कर,,एज श्रेय जे. एम धारी मौन रह्या. सोनारें चोर जाणी वाधरी माथु वीट्युं खेंची करी बांध्यु. तेना जोरें आंख बेदु निकली पडी उपर चाबकाना प्रहार दीधा, तेवारे ते यति चा मडाना पटबंधने संयम राज्य पटबंध करी जाणतो अने चाबकाना प्रहारने अमृतधारा जेवं मानवा लाग्यो. मेतार्यमुनि उपशमसुधा पान करी पक श्रेणि आरोहि केवलज्ञान पामी, सिहशिलानो शृंगार थई अनंत सुख पाम्यो.
हवे सुवर्णकारना गृहने विषे सुतारे कुहाडे करी काष्ट फाडयुं तेनो खं म उडीने कौंचपदीने गले लागो. तेना घातनी पीडायें १०७ यव निक ली पड्या. ते देखी सोनार पश्चात्ताप करवा लाग्यो के, हा हा !! आ में युं कयुं !!! जो राजाश्रेणिक जाणशे, तो मुझने बेहाल करी मार। नाख शे, एवं जाएगीजय पामी दीदाला मेंतायनांज रजोहरण प्रमुख नपकरण लइ श्रेणिकराजानी पासें जर धर्मलान दीधो, पोतानुं सर्व वृत्तांत श्रेणिक आगल कह्यु. श्रेणिकें कह्यु, तें जयथी दीक्षा लीधी, पण हवे निर्नयपणे पा लजे. एवं कही सुवर्णकार ऋषिप्रत्ये विदाय कस्यो. ए मेतार्यमुनिनु चरित्र सांजली कर्णपवित्र करी श्रीसम्यक्तत्व- उपशमनामे लक्षण यादरवू ॥
हवे गाथाना उत्तराई करीसंवेगनामा बीजुं लक्षण कहे :-तिहां (मो रकप के०) मोदप्रत्ये जे (अहिलासो के) अनिलाष एटले वांबा ते (संवेगो के०) संवेग कहीयें. (तु के० ) वली (नव के ) संसार तेथकी जे (विरागो के० ) वैराग्य ते पण संवेग कहीयें, जेमाटें जे मोदानिलाषी