________________
३०० जैनकथा रत्नकोप नाग त्रीजो. हुँ खानं, तो तीक. एवं विमासी तेमांथी अडधो लाडवो लघु नाइने वहेंची प्राप्यो नाय तरतज खाधो. तेवुज तेना शरीरमां विष व्यापी गयं. अने नमियें पड्यो. राजायें औषध प्रमुख करी लघुनाइने जीवाड्यो. पडी दा सीने पूब्युं, कोना हाथथी लाडवो लीधो हतो? तेणें प्रियदर्शनानुं नाम कह्यु. राजायें विचास्युं ए काम एणे कयुं हशे, पण जो ए लाडु में आ रोग्यो हत, तो अपध्याने मरी नरकें जात, माटे हजी सावधान थावं. ___ एम विमासी प्रियदर्शनाना पुत्रने राजपाटें बेसाडी पोतें दीदा ल अनुक्रमें गीतार्थ थया. विहार करतां उऊयणी नगरीयें अाव्या. तिहां साधुना संघने पूर्वा जे तमारूं चारित्र सुखें पले ले ? तेवारें यतिना समु दायें कह्यु राज्यपुत्र तथा पुरोहितपुत्र नलंठ , ते यतियोने संतापे में, माटें शहां रहेQ विपम बे. ते वात सांजली पाधरा पुरोहितने घरे आव्या, तिहां आकरे शब्दें धर्मलान दीधो, घरना चाकर सर्वे वारवा लाग्या के, अरे साधु ! तुं हां किहां आवी चज्यो ? जो राजपुत्र जाणशे, तो तुमने संताप करशे माटे जो तुं तहानं नटुं चहातो हो, तो हाथी जतो रहे. एवं सांजलतां वली पण गाढे शब्द धर्मलान दीधो.
ते धर्मलान सांजली राजानो पुत्र तथा पुरोहितनो पुत्र बेदु नीचें थाव्या बलात्कारें यतिने हाथें जाली मेडी उपर अगासीयें लश् गया, अने कहे वा लाग्या अरे मुंम! अमारी आगल तुं नाच. यतियें कर्तुं तालविना नाटक थाय नहीं माटे तमें ताल वजावो, ने ढुं नाचुं. पली यतियें नाच वा मामयं अने ते वे जण ताल वजाडवा लाग्या, तेने यतियें कडं अरे मूर्यो ! तालनंग झुं करो बो? अरे कुलने कलंक सरखा एटलो ताल व जाडवो, ते पण तमारा माता पितायें शीखव्यो नथी, के जे तमें नृत्यने विपे तालनंग करो बो? एवी यतिनी वाणी सांजली ते क्रोधांध थबोल्या के आ मुंमानी मुंम फोडो. एवं कही ते वेदु उष्ट मली यतिने मारवा न ग्या, यति पण बल करी तेमना अंगोपांगनी संधि उतारी मेडीथकी उतरी ने वनमांदे जतो रह्यो. संधियो उतरी जवाथी बेदु जण बुंबारव करवा लाग्यो.
ते वात सांजली राजा तिहां आव्यो जूए तो वेदु आंख उघाडी प ड्या , राजायें विचायुं महारानाइ सागरचंडविना एवो को युचनेविषे कुशल नथी,जे संधियो उतारी नाखे! पड़ी उपासरे आवी यतिउने पूब्युं,