________________
शय जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. टे क्रमी सरखां घणां बोकरां थयां तो पण शुं ? अने न थयां तो पण गं ? ॥ यतः ॥ एकेनापिहि पुत्रेण, सिंहः स्वपिति नियं ॥ सदैव दशभिः पुत्रै रं वहति गईनी ॥१॥ एवं विचारी बत्रीशे गोली एकती साथे खाधी, तेने लीधे बत्रीश गर्न एकठा साथै रह्या. तेनो नार खमी शकायो नहीं. तेवारें देवताने संजायो तेणें धावीने कह्यु के, हे सुलसा ! था तें झुं कयुं ? हवे तहारे बत्रीश पुत्र महाबलवान् थाशे. परंतु जेम बत्रीशेनो जन्म साथै एकज वखतें थाशे, तेम एमनुं मरण पण समकालें एकतुंज थाशे. ए नवितव्यता को टाली शके नहीं, माटे हवे तहारे चिंता न करवी, तहारी गर्नसंबंधि वेदना हुँ टालीश. एम कही ते देव वेदना टाली ने जतो रह्यो. पूर्ण मासे सुलसाने बत्रीश पुत्रनो जन्म थयो, नागसारथि हर्ष पाम्यो, तेणें जन्ममहोत्सव कस्यो, अनुक्रमें महोटा थया यौवन पाम्या, श्रेणिकराजाने ते बत्रीशे परमवल्लन थया. सदैव श्रेणिकनी पासें रहे. __ हवे चेडामहाराजानी सुज्येष्ठा तथा चेलणा प्रमुख सात पुत्री के ते मां सुज्येष्ठायें श्रेणिकनुं रूप सांजलीने पोतानी पासें बानो तेडाव्यो , ते वारें श्रेणिकराजा सलंग खोदावी रथ तैयार करी, तेमां बेसी सुलसाना बत्रीश बोकराने साथें लश्ने सलंगने रस्तेथी संकेत करेला स्थानकें आ व्यो. सुज्येष्ठाने चेलणा साथे घणो प्रेम डे मा चेलणा आगल ते वा त कही, तेवारें चेलगायें कडं दुं पण तहारी साथे प्रावीश! बे जणी रथ पर बेसी चालती थइ संकेतस्थानकें आवी सुज्येष्ठायें कह्यु महारो आनरणनो करंमियो वीसरी गयो ने, माटें रथने आहीं राखजो, ढुंल आQ. एम कही ते करंमीयो सेवा गइ, तेने विलंब थयो तेवारें सुल साना बत्रीश पुत्रे श्रेणिकने कद्दु महाराज! शहां वैरीनां स्थानकें थापण ने रहेवानुं काम नथी, जो चेडो महाराजा जागशे, तो आपणने जीवता जावं मुशकील थाशे. माटें रथ चलावीयें, तेवारें चेलणानो रथ यावतो जोइ तेने सुज्येष्ठा जाणी सलंगना अंधारामा पोताना रथमां बेसाडी ली धी. अने श्रेणिकें रथ चलाव्यो. पाबल बत्रीश रखवाला रह्या, एवामां सु ज्येष्ठा यावी तेणें रथ दीठो नहीं, तेवारें मनमाहे चिंतव्यु जे महारा म नोरथ फव्या नहीं, माटें दुं पोकार करूं. एवं विचारी पोकार कस्यो के चे लगाने श्रेणिक ल जाय , ते सांजली चेडो महाराजा युछ करवा स