________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
२१
को मया तेनी साथें जवा लाग्यो. तेवारें बोडोयें कयुं के, या मारो उ पधि उपाडो तो तमोने खावा सारु पीयें ते तेणें अंगीकार कर. पी तेनी सायें परिचय करतां तेनो परिणाम एने परिणम्यो. अनुक्रमें चालतां मार्गमा असाध्य रोग कपनो, तेवारें तेने मार्गमां पडतो मूकी रक्त वस्त्र बौद्ध चालता थया, ते मरीने यदेव थयो. तिहां अवधिज्ञान नो उपयोग दीधो. तेवारें रक्तवस्त्रे ढाकेनुं पोतानुं शरीर दीठं, ते देखीने वि चारखा लाग्यो जे, बौना पसायथी हुं य थयो बुं, तो हवे बौद्धना शास नो महिमा वधारूं. एम चिंतवी जिहां बौद्ध जोजन करवा वेग हता, ति हां जश्ने कंकण, केयूर, मुद्दामंमित पोतानो हाथ देखाड्यो, अने पोता नी सर्व हकीगत कही. वली लाडु तथा घेवर प्रमुख बौद्धोने खावासारु निरंतर यापवा लाग्यो. एवो प्रभाव देखी घणा लोक बौद्धना नक्त थया. सर्व कहेवा लाग्या जे बौद्धनुं शासन घणुं सारुं बे. जेमाटे एमने देवता यावीने गाडवा जेवडा लाडवा खापे बे.
.
एकदा उऊयणी नगरीयें कोलिक आचार्य याव्या तेनी यागल श्राव कलोकोयें सर्व वृत्तांत कयुं के, स्वामी ! या प्रकारें कुमतियोनी वृद्धि थाय बे. ते सांजली याचार्ये पोताना यतियोने शीखावी मोकल्या के, जेवारें हाथ निकले तेवारें कहेजो के हे योत्तम ! तुं प्रतिबोध पाम ने पंच परमेष्ठी नमस्कार संचार. तुं उत्तम श्रावक हतो बतां मिथ्यात्वनी वृद्धि केम करे बे ? एवी याचार्यनी शिखामण सांजलीने यतियो तिहां गया ति हां यनो हाथ निकल्यो तेने यतियोयें पकड़ी राख्यो यने गुरुयें कहेलो संदेश कह्यो, ते सांजली यह प्रतिबोध पाम्यो. तेना हृदयमांथी मिथ्या त्व ज्ञान गयुं. यने सम्यक्ज्ञान तेना हृदयमां श्राव्युं, तेवारें ते यदें क
यें गुरुसमीपें वीने पाप थालोववा कयुं. गुरुयें तेने कयुं के, पाप नीलोया हजबे के तहारामां मिथ्यात्व व्याप्युं बे, तेनो त्याग कर. ते पण तेमज निरंतर तिहां खावीने सर्वजनने कहेवा लाग्यो के बीजां सर्व दर्शन मिय्या वे एक श्रीजैनदर्शन बे, तेहज मुक्तिनुं श्रर्थी बे, माटे तेनेज खादरो. एम सर्वनी यागल प्रतिदिन श्रीजिनशासनना गुण बोल तो विचरवा लाग्यो, तेथी घणालोको प्रतिबोध पामी बौद्धमत मूकीने श्री जिनधर्मना रागी थया. एवी सौराष्ट्रवासी श्रावकनी कथा सांगली अन्य