________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
१२१ बीजुं कांई तेनी पासेंथी मल्युं नही. तेथी तेज कंचुक लइने पेला चोरो वा हेर नीकली चालता थया. कुमर प्रति थाकेलो होवाथी सूतो तेवोज घोर निशने वश यई जवाने लीधे रातनी चोरोनी हकीगतविषे तेने कांइ पण खबर पड़ी नही. सवारनो की जुवे ने तो ते कंचुक देखायुं नहीं, तेथी ते प्रति खेद ने पाम्यो. ने विचारवा लाग्यो के हुं कंचुकविना पद्मावतीने मुख केम देखाडी शकीश ! एवी चिंतवना करतो शून्य चित्तें जमवा लाग्यो. नम तां मतां एक लक्ष्मीना निवास जेवा पाटण नामना नगरनी पासें या वी होतो. तेनी मांहिलीकोरें चाल्यो, नगरना चट्टामां श्रावी जुवे ले तो एक शिखरबंध प्रासाद दीवामां आव्युं तेमां जिनप्रतिमा जाली, शुद्धसम्यक्त्वधारी बे माटे हर्षने पाम्यो अने प्राकस्मिक महान लान थयो. एम जाणीने देव जुहारवाने प्रवेश कस्यो. मांहे जइने चैत्यवंदन कीधुं. ते समयें एक सागर नामना श्रेष्ठीयें तेने दीठो अने परदेशी जाणीने तेने पोतानी पासें बोलाव्यो. तेनां वचन तथा सौभाग्य जोइने अति खुशी थयो. तेथी याग्रह करीने घेर तेडी गयो ने स्नान वगेरे करावी सारी सामग्री सहित जोजन कराव्यं. पढी सागर श्रेष्ठीना श्राग्रहयी जेम पिताने घेर पुत्र रहे, ते त्यां ते रह्यो केटला एक दहाडा रह्या पढी वर्षाकाल या व्यो. सारी पढें वर्षा थइ. समस्त पृथ्वीरूपिणी स्त्रीयें नीलां तृणोरूपी नीलां कंचुक पां. सर्व नदी नवाण प्रमुख पाणीथी जरायां.
ca को एक समय विषे लक्ष्मीधर राजानो मुख्य हस्ती पाणी पी नेपाढो वक्यो, त्यारे एक स्थलने विषे कादवमां खूची गयो तेने को ई कहाड़ी शके नही. कहाडवाना घणा उपायो कस्या, पण ते बधा निष्फ ल थया. ते जोइने राजा कहेवा लाग्यो के, या हाथीने जे कोई पुरुष कादवांथी कहाढे, तेने वांवित दान खाएं. एवो शहरमां पटह पीटा व्यो. ते पटहनो शब्द सांजली ते वातनो आरामनंदनें अंगीकार कस्यो. त्यारे तेनें राजाना नफरो राजानी पासें तेडी गया. घने तेनुं रूप देखीने राजा खुशी थयो. पठी ते कुमार राजाने कहेवा लाग्यो के, तमारा मंत्री प्रमुखजो मने साहाय्य यापे, तो हुं कादवमांथी हाथीने कहाडुं. ते सां
लीने राजायें मंत्रीयोने साथै मोकल्या. तेमनी सार्थे ते हाथीनी समीप गयो ने मंत्रीयोने कयुं के सो हाथसुधी या भूमिकाने इष्टिका ( ईंट )
१६