________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
११
रामनंदन एवं राख्युं तेना पालन पोषणने खर्थे सारी सारी धाव राखी, तेथी जेम नंदनवनमां कल्पवृक्ष वृद्धिने पामे, तेम तेपुत्र करवा लाग्यो. एम अनुक्रमें या वर्षनो थयो, त्यारें नीशाले नलवानेमाटे मोकल्यो. केम के, पुत्रनी लालना पांच वर्ष सुधीज करवी, त्यार पढी ते ताडना करवा लायक थाय बे, माटे जालना करवी नहीं. तेम करणाथी ते बगडी जाय बे ने खराब ठेववालो थाय बे, तेथी ताडनाज करवी जोइयें बै यें. तेम शोल वर्ष सुधी करियें पढी पुत्रने मित्र जेवो गलियें. कयुं बे के, "लालयेत् पंचवर्षाणि दर्शवर्षाणि ताडयेत् ॥ प्राप्ते तु षोडशे वर्षे, पुत्रं मित्रवस्तमाचरेत् " ॥
पी रामनंदन, निशालमां जणीने बहोंतेर कलानो पारंगामी थयो. एम करतां ते यौवन अवस्थाने पाम्यो. त्यारें मातापितायें महोटा उत्सवथी एक पद्मावती नामनी राजकन्यानी सार्थे तेनुं लग्न कस्युं पढी जेम धरणें
पद्मावती खानंदथी रमण करे, तेम ते बेदु सुखविलासमा रमवा लाग्या तेथी काल यतीत थवानी पण तेनें खबर पडती नथी. केम के, सुखना दिवस गयेला जगाता नथी. यडुक्तं - " तहिं देवा वंतरिया, वर तरुणी गी यवाय वेणं ॥ निच्च सुहिया पमुश्या, गयंपि कालं न जाणंति.” कोई ए क समयने विषे ग्रीष्म ऋतु यावी, त्यारें एवो तो ताप पडवा लाग्यो के, तेथी लोकने महा संताप उत्पन्न थयो. तेथी खारामनंदन ने पद्मावती ए ने सायें नर्मदादी मां जलक्रीडा करवा गयां. त्यां क्रीडा करतां पद्मा वतीयें नदीमां तरती एक फूलनी कंचुक दीवी. त्यारें यारामनंदनने क
वालागी के हे प्राणप्रिय ! पेली, फूलनी कंचुकी तरती जाय बे, ते मने आणी आपो ए पहेरवानी मने होंश यई बे ? ते पूरी करो. रामनंद न बोल्यो के, गाध जलमां हुं केम जई शकुं ? अने ते कंचुक तने केम लावी खाएं ? एवो हह तुने करवो जो तो नथी माटे ए वातने तुं मूकी दे, तेवारें पद्मावती बोली के, जो ए कंचुक मने मजे तोज हुं जीवुं, न्यथा हुं मरण शरण थाइश ! कह्युं बे के " बालानामबलानां च नृपा यां च विशेषतः ॥ तथा च पापसक्तानां, दुर्निवार्यः कदाग्रहः " एटने बा लक, अबला, राजा ने पापासक्त मनुष्यनो कदाग्रह दुःखें करी पण निवारण थाय नहीं. जुवो के, सीताना कदाग्रहथी राम सुवर्णना मृग