________________
४२
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो.
टीका:- पुनर्जात पूजायाः फलमाह ॥ जिनाची श्रीवीतरागस्य वंदना दिना वपूजां रचयतः कुर्वतः पुरुषस्य यातंको जयं कदाचित् यनिमुखं सन्मुखं न पश्यति न विलोकयति । क इव ? कुंपित इव । यथा कश्चित् कुपितोरुष्टोनवति स यथा तस्य सन्मुखं न पश्यति तथेत्यर्थः । पुनर्दारिद्र्यं दरिइत्वं श्रनुदि नं निरंतरं तस्य दूरे नश्यति दूरें याति किमिव ? चकितमिव । जयजीत मिव । पुनर्नरकादिकुगतिस्तस्य संगं समीपं त्यजति । मुंचलि का इव ? वि रक्ता कुपिता रुष्टा कांता व स्त्री इव । यथा विरक्ता स्त्री नर्तुः संगं त्यज ति तथेत्यर्थः । पुनः उदयान्युदयः प्रतापैश्वर्यादिबुद्धिस्तस्य प्रयर्ण समीपं न मुंचति न त्यजति । क इव ? सुहृदिव मित्रमिव ॥ श्रतोऽर्हतां नावपूजा वंदनादि कार्या । जो नव्यप्राणीन! एवं ज्ञात्वा मनसि विवेकमानीय श्री जिनस्य जावपूजा कर्तव्या । कुर्वतां च सतां यत्पुण्यमुत्पद्यते तत्पुप्रसा दात् उत्तरोत्तर मांगलिक्यमाला विस्तरंतु ॥ ११ ॥
नापाकाव्य :- वृत्त उपरप्रमाणे ॥ ज्यौं नर रहे रिसाय कोप करि, ज्यों चिंता जय विमुख बखानि || ज्यों कायर संके रिपु देखत, त्यों दारिद्द नजैं जय मानि ॥ ज्यौं कुमार परिहरे संदपति, त्यों डरगति मे पहिचानि ॥ हित ज्यौं विनौ तजैं नहि संगति, वीतराग पूजा फल जानि ॥ ११ ॥
वली पण श्रीर्जिन परमेश्वरनी नावजानुं माहात्म्य कहे बे. शार्दूलविक्रीडितवृत्तम्॥ यः पुष्पैर्जिनमर्चति स्मितसुरस्त्रीलो चनैः सोऽर्च्यते, यस्तं वंदति एकशस्त्रिजगता सोऽहर्निशं वं यते ॥ यस्तं स्तौति परत्र वृत्रदमनस्तोमेन स स्तूयते, यस्तंध्यायति क्लृप्तकर्म्मनिधनः स ध्यायते योगिनिः ॥ १२ ॥
अर्थः - ( यः के०) जे पुरुष, (पुष्पैः के० ) पुष्पोयें करीने ( जिनं के० ) जिननगवानने (अति के०) पूजन करे. बे, (सः के० ) ते पुरुष, (स्मित ho) विकसित एां (सुरस्त्री के० ) देवताउंनी स्त्रीयोनां (लोचनैः के० ) नेत्रायें करी ( ते के० ) पूजाय बे, अर्थात् जिन पूजन करनारो पुरुष, देवलोकने विषे उप्तन्न थाय बे, अने तेने देवलोकनी स्त्रीयो विकसितनेत्रें करी पूजे बे, एटले राग सहित तेनुं अवलोकन करे बे. वली ( यः के० )