________________
३०२ जैनकथा रत्नकोप नाग पहेलो. सहाव चक्ला, तब चवलं च रायसम्माएं ॥ जीवोवि तक चवली,उवयार विलंबणा कीस.॥ २॥ मादें जेम कुवानां पाणी, वाडीनां फूल, गायनां दूध, लेतां थकांधणां होय, तेस दांन देतां थका लक्ष्मी पण वृद्धि पामे. ३ त्यादि पुत्रं. समजाव्यो, तो पण. शेठ धनंनो मोह.मूके नही. मनमां वि चारे जे महारो पुत्र का जाणतो नथी.. ___ एकदा नरडामां चोर लोको खात्र पाडी धन लश् गया. ते सांजली शे उने मूळ आवी गइ, रोवा वेतो: जमंवा बेसे नही. तेने. पुत्रं कडं के ए लक्ष्मी असार अने चपल , माटें तमें जमो. एम घणुं समजांवी जमाङ्यों, बीजें वर्षे शेठनी स्त्री मोहिनी मरण पामी. तेवारें शेत, स्त्रीना मोहें करी वजे हणायेलो जेम फुःखी थयो होय, तेम दुःखी थयो तेनां गुप संजारी सं नारीने रुदन कस्या करे, जमे नहीं. तेने फुःखें शेत मरण पाम्यो. पण पुत्र सुजाण ने, संसारनु स्वरूप जाणी शोक न करे. विचारे जे महारो बाप' मोहें करी मरण पाम्यो माटें ए मोह , ते जीवते विष विना मरण . ए मोह त्रिदोष विना सन्निपात डे,ए मोह न होय,तो जीव सदैव सुखीयोज होय. वली विवेक जे , ते सूर्यविना पण अजवालुं , दीपकविना प्र काश , रत्नविना कांति में, फूलविना फल , माटें विवेक महोटी वात बे. एवी समजण सखतो विवेकी थको धर्म कया करे. __एकदा ते भगरें श्रुतकेवली पधास्या, तेमने लक्षणें वांदीने पूब्युं के महा राज! महारो पिता मरी क्यां गयो दशे? गुरु बोल्या हे वत्स ! तहारो पिता धन कुटुंबनो मोह करी अज्ञानने वशे एकेश्यि पृथ्वीकायमां जइ नपन्यो जे. वली अंकाय, तेनकाय, वाउकाय अने वनस्पतिकायमांहे घणुं संसार चक्रमांन्रमण करशे. ते वात सांजली वैराग्य पामीने लक्षणे दीक्षा लीधी. तेने रूडी रीतें पाराधीने स्वर्गादिकनां सुख पाम्यो॥इति मोहक कथा ॥४६॥
॥ हवे बैंतालीशमी अने सुडतालीशमी पहाना उत्तर कहे जेःगाथा ॥ नयधम्मो नय जीवो, नय पर लोगुत्ति नेय कोय रिसी॥श्य जो मन मुढो, तस्स थिरी हो संसारो ॥ ६० ॥ धम्मोवि अनिलो ए, अनि अहम्मोवि अलि सबन्नू ॥ रिसिणोवि अनिलोए, जो मन सो न संसारी॥६१ ॥ नावार्थः-धर्म नथी, जीव नथी, परलोक नथी, कोइ झषीश्वर नथी, एवी रीतें जे नास्तिक पुरुष माने, तेने संसार घणो