________________
शए . जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. जातिस्मरण झान कपनु,तेथी हर्ष पाम्यो. घणो काल श्रावकधर्म आराधी अंतें दीदा लामोदसुख पाम्यो ॥ इति देवगुरु अने श्रीसंघनीनक्ति ऊपर जगसुंदर थने त्यसुंदरनी कथा॥ ४२ ॥
हवे तालीशमी टानो उत्तर एक गाथायें करी. कहे जे. . ॥गाथा॥ जो जंत दंम कस रकु,खग्ग कुंतेहिं कुणइ वियणा ॥ सो पावो निक्करुणो, जायश् बहु वेयणो पुरिसो ॥ ५७ ॥ . जावार्थः-जे पुरुष यंत्र, लाकडी,दंम,परोणा,काश,रकु ते नाडी,दोरी.खड्ग, ते खांमा;कुंतणा,अने जा ल, इत्यादिक हथीयारें करी अनेरा जीवोने वेदना करे, ते पापी निर्दयी पुरुष जन्मांतरें घणी वेदना पामे ॥ ५७ ॥ जेम मृगगामें विजयराजानी मृगाराणीनो पुत्र लोढो एवे नामे हतो, तेणें पाबले नवें घणागाम ऊपर अधिकारी होवाथी घणालोकोने अत्यंत मुखी कयां. तेथी तेहीज.नवमां तेने जलोदर कोढ प्रमुख शोल माहारोग ऊपना. मरीने पहेली नरकें गयो. तिहाथी लोढाने नवें नपुंसक थयो. पांचे इंडियोथी रहित अत्यंतवेदना ख मतो महा कुःखी थयो, तेनी कथा कहे :
एहीज नरतदे। मृगगामें विजयराजा हतो. तेनी मृगावती राणी . तेमने संसार सुख जोगवतां घणो काल वीत्यो.
एकदा श्रीमहावीर तीर्थकर विहार करता जव्यजीवोने प्रतिबोध देता श्रीगौतमस्वामी प्रमुख अनेक साधुना परिवारें परवस्याथका तिहां समो सस्था. देवतायें त्रण गढनी रचना करी आग्रल फूलपगर नस्या. बार पर्षदा मली परमेश्वरनी वाणी सांजलवा बेठी. एवा अवसरें एक जात्यंध पुरुष जातें कोढीयो , तथा हाथ पग नाक आंगली, सर्व गली गयां , उःस्वर उर्जग एवो ते लोकें निंदातो थको तिहां समोसरणमांबाव्यो. तेने देखी गौतमस्वामीयें परमेश्वर प्रत्यें पूछु के हे जगवन् ! ए जीव कया अशुन कर्मने योगें महापुःखी थयो. ? जगवानें कह्यु एवं पूर्वनवें घणां पाप कर्म कस्यां ,तेथी दुःखीयो थयो .वली गौतमस्वामीयें पूज्युं के महारा ज! ए जीवथी पण हजी अधिक फुःखीयो जीव कोइ हशे ? के जेने देखी लोक उगंधा सूग करे, निंदे,काहाढी मूके ! जगवान् बोल्या के हे गौतम ! एज गामना राजानो पुत्र जगतमा अत्यंत दुःखीयो , जे माटें ते बहेरो पांगलो नपुंसक बे. हाथ,पग,आंख,कान,नाक,चकटी,मुख,एमांनां अंग तो