________________
श्रीगौतमप्टना अर्थसहित.
श्यए लेवा माटें मोकजे . तेमां लान घणो थाय ने. एम.करतां एकदा धनद तशेठ दाघज्वरें पीडाणो थको देव शरण थयो, सेवारें सगा संबंधीये तेना पुत्र सुधनने तेने पाटें थाप्यो. सुधन घरनां कुटुंबनो नार निर्वहवा लाग्यो.
हवे ते सुधन एक वार सोनाना बाजोपनी. ऊपर स्नान करवा बेटो आगल सोनाती कूमी पाणीथी नरीने सेवकोयें मूकी स्नान करी रह्यो के तर तज सोनानी कूमी आकाश मार्गे चाली गइ. अने स्नान करी पाट कप रथी नीचे उतस्यो, एटले सोनानो पाट पण आकाशमार्ग चालतो थयो. वली देवपूजा करवा माटें देरासरमां गयो, तिहां देवपूजा करी लीधी, के तरतज देरासर तथा बिंब कलश सर्व पिगांणा. धोतीयानो समुदाय, अम काशे चाल्यो गयो, पनी घरमां आव्यो, त्यां घेर अानतां वहाण बूमी ग यानी खबर सांगली, पनी जमवा वेठो, आगल सुवर्णना थालमां नोजन मूक्युं तथा सुवर्णमय बत्रीश कचोलां दाल,कढी,शांक प्रमुखनां नरीमूक्यां. तथा बत्रीश वाटकी रूपानी मूकी, ते सर्व आकाशे चाली गइ. अने जे व खतें थाल आकाशे जवाने थरहस्यो,ते वखतें सुधनें तेने थरहरतो जाल्यो, तेनो एक कटको तेना हाथमा रही गयो,पण थाल तो चाल्यो गयो. एम देखतां देखतां सघली झदि जती रही. कर्मनी आगल कोइनुं कां जोर चाले नही. एवामां एक मागनारें आवी कह्यु के महारु एक लाख इव्य लहे| बे, ते आपो. तेवारें निधान खोली जोयुं, तो इंव्यं सर्व राखथयेटु दीतुं. तेथी वली घणोज दुःखी थयो. .
पली मातानी आझा लइ सोनाना थालनो कटको साथै राख्यो,देशांतर जणी चाल्यो. मार्गे जातां महाकष्टथी कंदालीने एक पर्वत पर चडीति हांथी ऊंपापात करी मरवा तैयार थयो. तेने ऊपापात खातो एक साधुयें दीठो. तेणें ज्ञानने बलें तेनुं नाम जाणीने बोलाव्यो के हे सुधनशाह ! तमें साहस म करो. केम के पर्वत ऊपरथी पडी अकाल मरणें व्यंतर थश्यें ? ते सांजली सुधनपण ते झानी कृषि पासें आव्यो, शपिने वांद्या, ऋषियें कयुं के कर्मथी कोई छूटतो नथी ॥ कम करी सुदंसण शेठ, हरिचंद कीधी मातंग वेठ ॥ मेंतारज कृषि काढी दृष्ट, कर्मे कीg सदु पग हेठ ॥ १ ॥
माटे हे शेठ ! जे लक्ष्मीना कुःखथी तमें मरवा तैयार थया बो, ते ल मी असार , चपल नेमलीन ने,अनर्थनुं मूल ,वीजलीना ऊबकारनी