________________
- जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. चूके नही॥ यतः ॥ चलेनमेऊः प्रचलेत्तु मंदरं, चलेत्तु ताराग्रहचंइनानुः॥ कदापिकाले पथिकी चलेछ, तथापि वाक्यं नचलेदि साधोः ॥ १ ॥ एवां वाक्य सांजली कुमर उ:खितं थयो थको चिंतववा लाग्यो के मने तो वाघ नदीना न्याय समान कष्ट प्राप्त थयु . हवे जो हुँ दानेश्वर था बुं, तो पितानी आज्ञानुं उलंघन थाप में, अने जो दान. नथी आपतो, तो कीर्ति जाय जे ॥ यतः ॥ जय गिर्लई गलइ.जयर, जर न गिलश् गलंति न यणाई॥ अदिविसमा कज गइ,यहि नहुंदरी गहिया ॥१॥ अथवा रुडं करतां मुझने श्यो दोष घे. एवं विचारी कुमर वली पण पूर्वनी पेठे दाता र थको दान देवा लाग्यो, ते वात राजायें सांजली तेवारें कोपायमान थश्ने कुमरने देशवटो दीधो. पनी कुमर पण महामाननो धरनार, साह सिकनो शिरदार ते थोडाएक असवारोने साथें लइ हाघमां हथीयार लश्ने तत्काल परदेशे चाल्यो, केम के तेजी ताजणो खमे नही. पनी ते स माचार लोकोना मुखथी जाणीने सजान पण पालथी नीकलीने कुमरने जर मल्यो. मार्गमां बेदु जण चाल्या जाय , तेवारें सऊनप्रत्ये कुमर पू बवा लाग्यो के हे. सऊन ! कांई चमत्कारिक वात तो कहो. तेवारें सऊन बोल्यो के हे कुमरजी! तमें कहो के पुण्य अने पाप ए बे मांहे कोण रुडं ? के जेनी प्रांता करीये. तेवारें ललितांगकुमर हसीने कहेवा लाग्यो के अरे नूंमा भूरा, एटलुं तो सह कोइ जाणेज , के जिहां धर्म तिहां जय, अने पाप तिहां क्ष्य , ते सांजली अधर्मी सऊन बोल्यो के हे स्वामी ! जो पुण्य रुडं , तो तमें दानपुण्यादिक करतां करावतां शहां आवी अवस्था केम पाम्या? तारे तेने कुंबरें कडं के जे कष्ट पा मीये ते पूर्वरुत पाप कर्मनो उदय जाणवो अने जे शाता .पामीयें, ते पूर्वकत मुल्यकर्मनो उदय जाणवो. तेवारें वली सऊन बोल्यो, के तमारा धर्मनुं फल तो में प्रत्यद दीहुँ, माटे हवे तमें चौर्यादिकें धन उपार्जन करी राज्य पोताने वश करो. ते सांजली ललितांगकुमर बोल्यो के हे दास! तुं एवां सपाप वचन म बोल.कारण के स्वनावें पण पाप वचन बोल्यो थको जीव उःख प्रत्ये पामे . जेम होंशें करी विष खाधु थकुं पण मरण उपजावे , माटे तहारे एवा यहा तहा प्रलाप करवा नही. कारण वली एम करवाथी तारे झुं लान थाय में. जो तुमने एनो निश्चय करवो होय