________________
२५२
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. अर्थः-( यः के) जे ( पुमान् के० ) पुरुष, ( पुण्यार्थ के०) पुण्यने अर्थे ( निजं अर्थ के०) पोताना धनने (प्रयवति के० ) आपे ले (तं के०) ते पुरुषने (लक्ष्मीः के ) कमला, ते. ( कामयते के०) ने बे. तथा तेने (मतिः के० ) बुद्धि, ( मृगयते के:) खोले जे शोधे . तथा ( कीर्तिः के) कीर्त्ति ( थालोकते के०) जोवे तथा तेने (प्रीतिःके) प्रीति, (चुंबति के०) चुंबन करे ने तथा ते जनने.(सुनगता के०) सौना ग्य, (सेवते के०) सेवे . तमा (नीरोगता के०) आरोग्यता, ते (आ लिंगति के०) आलिंगन करे ले. वली तेने (श्रेयःसंहतिः के.) कल्याणपरंप रा, (अन्युपैति के०) सन्मुख आवे . तथा ते पुरुषने ( स्वर्गोपनोगस्थितिः के०) स्वर्गना उपनोगनी पक्षति, (कृणुते के०) वरे . तथा ( मुक्तिः के०) मोद,(वांनति के०) वांडे . माटें व्यने पुण्यने अर्थे अवश्य वापरतुं ॥७॥
टीकाः-दानगुणानाह ॥ लक्ष्मीरिति ॥ यः पुमान् पुण्याऽर्थ श्रेयोर्थ निजं अर्थ स्वकीयं धनं प्रयन्नति ददाति । तं पुरुष लक्ष्मीः कमला कामयते वांति। पुनर्मतिर्बुद्धिस्तं मृगयते अन्वेषति । पुनः कीर्तिस्तं पालोकते पश्यति । पुनः प्रीतिरानंदस्तं चुंबति श्लिष्यति । पुनः सुनगता सौनाग्यं तंसेवते नजति।नी रोगता यारोग्यं तं आलिंगति । पुनः श्रेयःसंहतिः कल्याणपरंपरा तं अन्युपै ति सन्मुखमायाति । पुनः स्वर्गोपनोगस्थितिर्देवलोकस्य जोगपतिस्तं वृणुते वरयति । पुनर्मुक्तिर्मोदस्तं वांबति । यः पुण्यार्थ निजं अर्थ प्रयन्नति ॥७॥
नाषाकाव्यः-सवैया इकतीसा ॥ ताहिकों सुबुद्धि वरे, रामा ताकी चाह करे, चंदन स्वरूप व्है सुजस तांहि अरचै ॥ सहज सुहाग पावै, सुरग समी पावै, वार वार मुगति रमनि तांहि चरचै ॥ तांश्के सरीरकों आलिंगत अरोग ताइ, मंगल करै मिता प्रीति करै परचै ॥ जो नर व्है सुचेत चि त समता समेत, धरमके हेतकों सुखेत धन खरचै ॥ ए॥
वली पण दाननाज गुण कहे . मंदाक्रांताटत्तम्॥तस्यासन्ना रतिरनुचरी कीर्तिरुत्कंण्ठिता श्रीः, स्निग्धा बुद्धिः परिचयपरा चक्रवर्त्तित्वझद्धिः॥पाणौ प्राप्ता त्रिदिवकमला कामुकी मुक्तिसंप, त्सप्तदेव्यां वपति विपुलं वित्तबीजं निजं यः॥G० ॥ इति दानप्रक्रमः॥१७॥