________________
२४४
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. ने वसीयें ! सात्यकी पोतानुं मस्तक देखाड्यु, तेवारे देवीयोयें ललाटमां बिए पाडी मांहे प्रवेश कीधो. तिहां बिड्ने स्थानकें त्रीजं नेत्र कीg.
एकदा सात्यकीय विचायुं जे महारा पिता पेढालें महारी माता सा ध्वीनी निंदा करावी ? एवी रोष लावीने पेढालने मारी नाख्यो. ते.स माचार कालसंवर विद्याधरें सांजव्या, तेथी तेणे पण त्यांथी पलायन की धुं. सात्यकी तेनी पाउल दोड्यो, कालसंदरें आकाशमांत्रण नगरीनी रचना करी घणा काल पर्यंत सुरू क. तो पण सात्यकीये तेने माखो. पठी सात्यकी मदोन्मत्त थइ पोतानी बायें अनेक परस्त्रीयोने जोगववा लाग्यो. साधुने योगें मिथ्यात्व तजी दायिक सम्यक्त्व पाम्यो. त्रिसंध्या जिना या करे. एकदा उड़यणी नगरीयें चंप्रद्योतनराजाना अंतेतरमा प्रवत्र्यो राजायें क्रोध आणीने कयुं के को सात्यकीने मारनार ले ? तेवारें तमया गणिकायें राजा बागल सात्यकीने मारवानी कबुलात आपी. विश्वासघात करी मारी नखाव्यो॥ एप्रमाणे इंशियलोलुप्तपणुं करवाथी ते बलवान् एवो सात्यकी नाश पाम्यो. माटें इंडियो वश राखवी ॥ ७ ॥
हवे लक्ष्मीनो स्वनाव कहे जे. निम्नं गबति निम्नगेव. नितरां निक्षेव .विष्कंनते, चैतन्यं मदिरेव. पुष्यति मदं धूम्येव दत्तेऽधताम् ॥ चापल्यं चपलेव चुंबति दवज्वालेव तृष्णां नय, त्यु
लासंकुलटांगनेव कमला स्वैरं परिभ्राम्यति ॥३॥ अर्थः-(कमला के०) लक्ष्मी, (निम्नं के० ) नीचप्रत्ये ( निम्नगाश्व के०) नदीनी पेठे (गति के०) जाय जे. वली ते लक्ष्मी (नितरां के०) अत्यंत (चैत न्यं के०) ज्ञानने (विष्कंनते के०)विनाश करे . केनी पेवें ? तोके (निश्व के०) निशनी पेठे.जेम निश अचैतन्य करे , तेम लक्ष्मी पण झाननो नाश करे ने. तथा (मदं के०) अहंकारने (पुष्यति के०) पोषण करे . केनी पेठे ? तो के (मदिरेव के०) मदिरा जेम ले तेम. अर्थात् जेम मदिरा उन्मत्त ताने करे ने तेम लक्ष्मी पण अहंकार जे मद तेने करे ले. वली ते लक्ष्मी (अंध तां के०) अंधपणाने (दत्ते के०) थापे . केनी पेठे ? (धूम्येव के०) धूमस मूहनी पेठे वली (चापल्यं के०) चंचलपणाने (चुंबति के०) नजे .