________________
सिंदूरप्रकरः
२२३ वाथी लाकडं हलवे हलवे चालवा मामयु. तेने जोक्ने स्त्रियो विचारवा लागी के अरे ! आज काष्ठ बराबर चालतुं नथी ने नमतुं जाय , माटें जो घेर जवा वखत लागशे तो आपणने सासरो. खीजशे ? माटे हवे शो उपा य करवो ? एम परस्पर कहेला लागियो. त्यारे लाकडाना कोतरमा रहेलो श्रेष्ठी कहेवा लाम्यो के तमें लगार पण नंय राखशो नहिं. जेनो तमने जय , ते तो दुं सागर श्रेष्ठी तमारी सार्थेज बं! आ वात सांजली सर्व स्त्रियो आश्चर्य पामी विचारवा लागी जे अरे ! आ क्याथी आपणी साथें
आव्यो!!: आटें हवे जो ते पाडो घेर श्रावशे तो आपणने फजेत करशे. तेथी तेने आ समुश्मांज नाखी द्यो. एम विचारी काष्ठने हलावीने ते शेग्ने रत्न सुधां समुश्मा नाखी दीधो. 'त्यां शेठ मूबी मरण पाम्यो, माटें अति. लोन करवाथी सागरश्रेष्ठी जेवा हवाल थाय तेथी लोन करवो नहिं ॥ ए लोनने विषे सागरश्रेष्ठोंनी कथा कही ॥ ६ ॥
हवे सौजन्यता राखवाविषे उपदेश करे बे. ॥शिखरिणीटत्तम् ॥ वरं दिप्तः पाणिः कुपितफ णिनोवत्रकुहरे, वरं ऊंपापातोज्वलदनलकुंमे वि रचितः॥वरं प्रासप्रांतः सपदि जठरांतर्विनिहितो,
नजन्यं दौर्जन्यं तदपि विपदांसद्म विषा॥६॥ अर्थः-(कुपित के०) कोपायमान थयेला एवा (फणिनः के०) सर्पना (वक्रकुहरे के) मुख विवरने विपे (पाणिः के०) हाथ (दिप्त के०) नाख्यो होय ते (वरं के०) श्रेष्ठ, वली (ज्वलदनलकुंके के०)प्रज्वलित एवा अनि कुंमने विषे (कंपापातः के०)कंपापात (विरचितःके०) कस्यो होय ते (वरं के०) श्रेष्ठ, वली (प्रासप्रांतः के०) कुंतणानो अग्रनाग ते (सपदि के) तत्काल, (जठरांतः के०) उदरना मध्यनागने विषे (विनिहितः के०) नाख्यो होय ते (वरं के०) श्रेष्ठ. (तदपि के०) तो पण (विषा के०) पंमितजने (दौर्जन्यं के) पैशुन्य, (नजन्यं के०) न करवू. ते केहq दौर्जन्य छे ? तो के (विपदां के०) आपत्तिनुं ( सद्म के०) गृह डे अर्थात् विपत्तिनुं स्थानक ले ॥६१॥
टीकाः-अथ सौजन्यविधानोपदेशमाह ॥ वरमिति ॥ कुपितस्य फणिनः कुवस्य सर्पस्य वक्रकुहरे मुखविवरे पाणिर्हस्तः दिप्तोनिदिप्तः सन् वरं