________________
सिंदूरप्रकरः
२२ कथा:-लोजनपर सागरश्रेष्ठीनी कथा कहे जे. या जंबुद्धीपने विषे न रतक्षेत्रमा पद्मपुरनामा नगर , त्यां अतिधनाढय सागरनामा श्रेष्ठी वसे बे. ते एवो कपण जे के एवे.हाथे कागडांने पण उमाडे नहिं. ते एम जाणे के.जो उहिष्टहाथे कागडानेनमाडीश तो महारा हाथमा लागेला अन्ननुं एवं कागडाउने मलशे! एवो ते कदरी जे. तेने सुशीला गुणवती नामा स्त्री बे. तेना एक सोमदत्त, बीजो जयदत्त,त्रीजो धनदच, चोथो अमरदत्त. एवा चार पुत्रो ने. ते यौवनास्थाने पाम्या; तारें तेना पितायें परणाव्या. ते चारे पुत्रो पोतपोतानी स्त्रीयो साथै विषयसुख जोगवता बता काल गमावता हता. अनुक्रमें शेनी स्त्री गुणवती मरण पामी तेथी सागरश्रेष्ठी :ख पामवा लाग्यो, तेवारें तेना सगां वालायें दिलासो आपी शोकमुक्त करो. ___एक दिवसें ते सागरश्रेष्ठीना चारे पुत्रो बापना आदेशथी वाहाणमां वेसी वेपार माटे देशांतरें गया. पालथी सागरश्रेष्ठीने बोकरानी वहूरो नो विश्वास न ववाथी पोतें घर बागल खाटलो ढाली हाथमां लाकडी तर बेसे. एक दिवसें ते सागरंश्रेष्ठीने राजायें रत्नोनी परीक्षा करवा माटें बोलाव्यो, तेवांमां फरतो फरतो कोश्क रोगी तेने घेर आव्यो. तेने बोक राऊनी वस्यें मिष्टान्नपाने करी तृप्त करखो. तेवारें जोगीयें संतुष्ट थई ते स्त्रीयोने एक मंत्र थाप्यो. अने कह्यु के तमें कोइ पण लाकडा उपर वेसीने या माहारो आपेलो मंत्र जणी ते लाकंडा उपर अडदना दाणा बांटीने पढ़ी तमारें ज्यां जq होय,ते स्थलनुं नाम लश्ने कहेशो जे अमने तुं या स्थानकें पोहोंचाई! तो ए लाकडं ज्यां जवा श्वशो, त्यां पहोंचाडशे. एम सर्व मंत्रनो प्रनाव कहिने ते योगी गयो. पनी चारे स्त्रीयोयें मली एक मोहोटुं लाकडं घरने विषे राख्यु. पण ते वातनी सा गरश्रेष्ठीने कांइ पण खबर नथी. हवे सागरश्रेष्ठीनी पग चंपी धगेरे चाकरी करवा माटें एक हजाम निरंतर आवे. एक दिवस ते हजामें घरमां पडेलु ते मोहोटुं लाकडं नजरें जो. तेवारें विचारवा लाग्यो के बा लाकडं आहींथी बीजे स्थलें लइ जवाने कोइ समर्थ न थाय एवं महोटं . ते आ ही घर आगल पडयुं डे, माटे आमां का चमत्कार तो नहिं होय ? एम विमासणमां ते हजामने शेठनी चाकरी करतां ते दिवसें घणो वखत था गयो. घणी रात्रि गया पली शेने निश आववा लागी त्यारें नापितने