________________
ए
जैनकथा रत्नकोष नाग पदेली. __ अर्थः-( सुचिशीलं के०) निर्मल एवं ब्रह्मव्रत ते ( कुलकलंकं के० ) कुल, कलंक जे मलिनता तेने (हरति के० ) नाश करे . वली (पाप पंक के० ) पापरूप कचराने (लुपते के०) बेदे दे. वली ( सुकत के०) मुकत जे तेने ( उपचिनोति के ) बंधारे .. वली ( माध्यता के.) प्रशंसाने (आतनोति के०) विस्तारे . वली ( सुरवर्ग के ) देववर्गने (नमयति के०) नमाये..तथा (ोपसर्ग के०) नयंकर उपवने (ई ति के०) हणे . वली ( स्वर्गमोदी के० ) स्वर्ग अने मोद तेने ( सलीलं के० ) लीलामात्रमांज (रचयति के) आपे से, ए माटें सर्व सुखनुं देवा वालुं एवं जे शीलवत, तेने कदापि 'बोडवू नही ॥ ३५ ॥ ____टीकाः-पुनश्च हरतिकुलेंति ॥ शुचिनिर्मलं शीलं ब्रह्मव्रत कुलस्य कलंक मलिनतां हरति नश्यति । पुनः शीलं पापमेव पंकं कर्दमं लुपते बिनत्ति । पुनः शुचिर्निर्मलं शुई शीले सुकृतं पुण्यं उपचिनोति वयति । पुनः श्ता घ्यतां प्रशस्यतां तनोति विस्तारयति । पुनः शीलं सुरवर्ग 'नमयति । देवसमूहं नम्रीकरोति । पुतः शीलं उर्गोपसर्ग रौशेपसर्ग उपवं हंति । पुनः शीलं कर्तृ सलीलं यथास्यात्तथा लीलयैव हेलामात्रेण स्वर्गमोदी रचयति ददातीत्यर्थः ॥ ३५ ॥"
नाषाकाव्यः-सवैया त्रेवीसा + तांहि न वाघ जुर्यगमको जय, पानि न बोरै न पावक जालै । ताके समीप रहै सुर किन्नर, सो सुन रीति करे - घ टाले ॥ तासु विवेक बढे घट अंतर, सो सुरके शिवके सुख नाले ॥ ता कि सुकीरति हो तिहूं जग, जो नर शीत अखंमित पालै ॥ ३ ॥ ॥ 'शार्दूलविक्रीडितवृत्तक्ष्यम् ॥ तोयत्यग्निरपि सजत्यहिरपि व्याघ्रोऽपि सारंगति, व्यालोऽप्यश्वति पर्वतोप्युपलति वेडो . ऽपि पीयूषति ॥ विनोऽप्युत्सवति प्रियत्यरिरपिकीडातडागत्यपां नाथोपि स्वगृहत्यटव्यपि नृणां शीलप्रनावाध्रुवम् ॥४०॥
अर्थः-(नृणां के०).मनुष्योने (ध्रुवं के) निचे (शीलप्रनावात्के) शीलना प्रनावथकी (अग्निरपि के०) अग्नि पण ( तोयति के०) जल नी समान थाय जे. वली (अहिरपि के०) सर्प पण ( स्त्रजति के०) पु पमाला समान थाय . तथा शीलना प्रत्लावथी (व्याघ्रोपि के०) सिंह