________________
४८
दिगंबर जैन. 'पहेका आवेलो' भने 'पछी आवेलो' तेओने जोवाने ए एक भेद साधनरुप हतो, पण बन्नेमां मारामारी अने धक्का बाजीथी ते पण नष्ट थयुं हतुं.
आखरे भेगा थयला टोळाथी रुापणीनो खरो पति कोण छे ते ओळखी काढवाने पण काइ सहाय थयुं नहीं, परंतु उल्टुं तेणीना संबंधे कुत्सित थवा लागी. जेवी रीते काग पक्षी विष्टा माटे तलपी रहे तेवीज रीते समाज बीजाना दोषो माटे हमेशां टांपी बेठेला होय छे, एकाद हमने जडी आवे एटले हेने पोते एकदम कृतार्थ थया जेवू लागतुं, तेमांथी ते विष्टानो संबंध स्त्रीओने हशे, तो हेना आदनो पारावारज नथी. रुपसुंदरीए शीलवत लीधा पछी तेणी ते गामनी कुत्सित मंडळीनी बेसुमार टीकाने पात्र थई हती. तेमने तेणीनुं ते पछीनुं शुद्ध वर्तन मात्र ढोंग लागतो हतो अने वळी हेमां आ भांजगड उपस्थित थवाथी सारं फाव्युं. तेणीना आ विषये घणीज कुत्सित टीका कराववा शरु कयु. "पोताना शीलवतनो बगाड न थाय एटले पतिनी समय परत्वे घणीज परीक्षा करवाने रुपसुंदरीज हती." ए एकज वाक्य ते टोकाने पुरतुं हतुं. ___भूलेला मनुष्यने सुधारवानुं तो एक बाजुए रघु, परंतु ते पोते थई सुघरवा प्रयत्न करे तोपण हेनी पहेली भूल पुनः पुनः हेना समक्ष खडी करी समाज, व्हेने नाहिंमतवान्,
