________________
४६
दिगंबर जैन.
आवी दाखल थयो ! आथी आ पहेला लागी हेनुं यथार्थ चित्र आलेख देणे पोताना मनोविकार खबरदारी राखी इती.
तरुणने केटली व्हीक अशक्य छे, तोपण बहार देखाई न आवे, तेवी
पछी आवेलो तरुण पण क्रोधथी लाल लाल थई गयो हतो; अंदर आवतांज रुपसुंदरीनी बांह्य पकडेला ते तरुणने 'मारी स्त्रीनो हाथ पकडनार तुं कोण ? ' एम कही लेने एक जोरथी धक्को मार्यो; ते साथे 'म्हारा घरमा पेसी म्हारी स्त्रीने पोतानी स्त्री कहेनार अने म्हने धक्को मारनार तुं कोण ?' एम कही ते पहेला तरुणे आ पछीथी आवेला तरुणने जोरी को मार्यो ।
ते बन्नेनी आ प्रमाणे होंसातुंसी चाले छे अने बिचारा माबापना जीवने तो कई कई थवा लाग्युं. तेओने पोतानो खरो पुत्र कयो ते समजातुं नहीं; हेमनी लढालढथी रुपसुंदरी पण शुद्धिमां आवी, परंतु तेणीनी पण पोताना सासु-ससरा प्रमाणेज स्थिति थइ. पोतानो पति कोण ते तेणी पण ओळखी शकी नहीं; मात्र पोतानो संशय खरो ठर्यो अने पोते एक पूरा बदमाशना कारस्थानमांथी बची ते बद्दल तेणीनुं शांत्वन थयुं, परंतु तेणीनुं आ समाधान घणो वखत टक्युं नहीं, कारणके तेणी उपरनां संकटो हजु नष्ट थयां नहोतां, एटलुंज नहीं परंतु तेनुं भयंकर स्वरुप हजु प्रकट थनार छे तेमांथी पोते अने पोतानो पति निर्दोष रीते केम छूटे एज विचार तेणीनुं देहभान भूलाववाने पुरतो हतो !
