________________
रुपसुंदरी,
३७
रत्नना ढगलाने न लागतां, दुर्गुणरुपी कोलसानी राशीने - देवदत्तनेज मात्र लाग्यो ! पोताना बोलवा पछी तेणीए व्हेने जे उपमा आपीहती तेने अनुसरी अभिनय करवोज जरुर समजायाथी ते तेणी समक्ष टेकीने बेठो हतो ते हजु सुधी तेवोज हतो ! परंतु तेणीनो हाथ लागतांज ते एकदम खळभळी उठयो अने गुस्साना आवेशमां उभो थई वोल्यो:
" अरे ! हलकट स्त्री !! स्हारी आटलो बखत आजीजी करवा छतां रहने दया न आवी ? म्हारा घरबारनुं सत्यानाश करावनार अने सर्वस्व उपर पाणी फेरवावी, छेवटे म्हारी आवी निर्भत्सना करे छे ? अरेरे! स्त्रीओनी जात खरेखर महा दुष्ट ! महा अधम ! महा पाजी ! महा बेईमान - !
""
((
चुप ! नीच पुरुष ! " रुपसुंदरी अतिशय क्रोधीष्टपणे चचमां बोली - "म्हारा जेवी एकाद पापी स्त्रीना वर्तनथी सर्व ते सर्व स्त्रीजाति उपर आवो निंद्य दोषारोप करीश नहीं ! म्हारा जेवी जे पातकी स्त्रीओ छे, तेमनी तरफदारी करवानी म्हारी इच्छा नथी, तथापि रहने हुं खात्रीपूर्वक कहुं हुं के, तेओ पैकी प्रत्येक स्त्रीना पापवृत्तिना मूळमां कोई पण पुरुष मालूम पडशेज ! खचित पुरुषवर्ग स्त्रीओ बाबत खरा पवित्र भाव हृदयमां धारण करशे, तो पाप ए शब्दज स्त्रीवर्गमांथी जडशे नहीं! खरेखर ते महात्माना हजारमा भागनो पण एक सद्गुणी पुरुष म्हने प्रथमथीज मळ्यो होत, तो हुं दुर्विचारना खाडामां आवी डूबी न होत ! "
