________________
( १४४ )
जेणे हण्या निज बल बड़े, मन्मथ अने वली मानने । जेणे हण्या आलोकना, भय शोक चिंता मोहने ॥ विषादने निंद्रा हण्या, ज्यम अग्नि वृक्षो बालतो । . तेवा सुदेव समर्थनुं साचु शरण हुं माग तो ॥२१॥ हुं मागतो नहीं कोई आसन, दर्भ पत्थर काटनुं । मुज आत्मना निर्वाण काजे, योग्य आसन आत्मनुं ॥ आ आत्म जो विशुद्ध ने, कषाय दुश्मन विण जो । अमूल्य आसन थाय छे, शुभ साधवा समाधितो ||२२|| मेला बधा मुंज संघना, नहिं लोक पूजा कामनी । जग बानी नहिं एक वस्तु, कामनी मुज ध्याननी ॥ संसारनी सौ वासनाने, छोडव्हाला वेगथी । अध्यात्ममां आनंद लेवा, योग बल ले होंशथी ||२३|| आजगत्नी को वस्तुमांतो, स्वार्थ छे नहिं मुज जरी । वली जगत नीपण वस्तुओनो, स्वार्थ मुजमां छे नहीं ॥ आतव ने समझी भला, तुं बाह्मनो मोह छोडजे । शुभमोक्षनां फल चाखवा, निज आत्ममां तु स्थिरथजे ॥ २४ ॥ ज्ञानमय विशुद्ध आत्म, स्वआत्मथी जोवायछे । शुभ योगमां साधु सकलने, अनुभव आथायछे || निज आत्ममां एकाग्रता, स्थिरता वली निज आत्ममां । अखंड सुखने साधवा तुं, आत्मथी जो आत्ममां ||२५|| आत्ममारो एकने, शाश्वत निरंतर रूपछे । निज स्वभावमा, रमी रह्यो छे नित्यते ॥ विश्वनी सहु वस्तुनो, निज कर्म उद्भव थायछे ।
दू