________________
७१५
-----
--
अथ दशवैकालिकसूत्रपातः । इहलोगपारत्तहिश्र, जेणं गच्छई सुग्गई ॥ बहुस्सुअं पङ्गुबासिजा, पुच्छिजलविणिच्छयं ॥ ४ ॥ हवं पायं च कायं च, पणिहाय जिदिए ॥ अहीणगुत्तो निसिए, सगासे गुरुणो मुणी ॥१५॥ न परक न पुर, नेव किच्चाण पि ॥ न य जरुं समासिजा, चिब्जिा गुरुणं तिए ॥ ४६॥ अपुचि न नासिजा, नासमाणस्स अंतरा ॥ विधिमंसं न खाईजा, मायामोसं विवजए ॥ ७॥ अप्पति जेण सिआ, आसु कपिज वा परो ॥ सबसो तं न नासिजा, नासं अहिअगामिणिं ॥ ४ ॥ दि निलं असंदिवं, पडिपुन्नं विशं जिरं ॥ अयंपिरमणुबिग्गं, नासं निसिर अत्तवं ॥धए॥ आयारपन्नत्तिघरं, दिग्विायमहिजगं ॥ वायविरकलिशं नच्चा, न तं उवहसे मुणी ॥ ५० ॥ नरकत्तं सुमिणं जोगं, निमित्तं मंतनेसजं ॥ गिरिणो तं न आईके, नूआहिगरणं पयं ॥५१॥ अन्न पगडं लयणं, नई सयणासणं ॥ उच्चार जूमिसंपन्नं, ईबीपसुविवजिअं ॥ ॥ विवित्ता अ नवे सिजा, नारीणं न लवे कहं ॥ गिरिसंथवं न कुजा, कुजा साहूहिं संथवं ॥ ५३ ॥ जहां कुक्कडपोअस्स, निच्चं कुलवनयं ॥ एवं ख बनयारिस्स, बीविग्गहनयं ॥ ५४॥ चित्तमित्तिं न निनाए, नारिं वा सुअलंकिअं ॥जरकर पिव दवूणं, दिहिं परिसमाहरे ॥ ५५॥ हबपायपलिच्छिन्नं, कन्ननास विगप्पियं॥ अवि वाससयं नारिं, बंजयारी विवजाए ॥५६॥ विनूसा इविसंसग्गो, पणीअं रसनोअणं ॥ नरस्सत्त गवेसिस्स, विसं ताल जहा ॥ १७ ॥
अंगपञ्चंगसंगणं, आरुह्यविअपेहियं ॥श्लीएं तं न निनाए, कामरागविवqणं ॥ ५ ॥ विसएसु मणुन्नेसु, पेम नानिनिवेसए ॥ अणिचं तेसिं विनाय, परिणामं पुग्गलाण य ॥ ५ ॥ पोग्गलाणं परीणाम, तेसिं नच्चा जहा तहा ॥ विणीअतिएहो विहरे, सीनूएण अप्पणा ॥ ६ ॥ जाइ सघाइ निरकंतो, परिआयाणमुत्तमं ॥ तमेव अणुपालिका, गुणे आयरिअसंमए ॥ ६१॥
तवं चिमं संजमजोगयं च, सप्नायजोगं च सया अहिहिए ॥ सुरे व सेणा समत्तमाउहे, अलमप्पणो होश् अलं परेसिं ॥ ६ ॥ सप्लायसनाणरयस्स ताणो, अपावन्नावस्स तवे रयस्स ॥ विसुन जं सि मलं करे कडं, समीरिअं रुप्पमलं व जोणा ॥ ६३ ॥ से तारिसे उरकसदे जिदिए, सुएण जुत्ते अममे अकिंचणे ॥ विरायश् कम्मघणंमि अवगए, कसिणनपुडावगमे व चंदिमि ॥ तिमि ॥ ६ ॥
॥इति आयारपणिही णाम अनयणं संमत्तं ॥७॥ ॥अथ विनयसमाधिनामकनवमाध्ययने प्रथमोद्देशकः ।। थंना व कोहा व मयप्पमाया, गुरुस्सगासे विणयं न सिरके ॥ सो चेव उ तस्स अजूझजावो, फलं व कीअस्स वहाय हो ॥१॥ जे आवि मंदित्ति गुरुं वश्त्ता, डहरे इमे अप्पसुअत्ति नच्चा ॥ हीलंति मित्यं पडिवङमाणा, करंति आसायण ते गुरूणं ॥२॥ पग मंदा वि नवंति एगे, महरा वि अ जे सुअवुयोववेया ॥ आयारमंतो गुणसुध्अिप्पा, जे हीलिया सिहिरिव लास कुजा ॥ ३ ॥ जे आवि नागं महरं ति नच्चा, आसायए से अहियाय हो । एवायरिश्रपि दु हीलयंतो, नियत्र जाइपहं खु मंदो ॥४॥ आसिविसो वा वि परं सुरुको, किं जीवनासाउ परं नु कुजा ॥ आयरिअपाया पुण अणसन्ना, अवोहियासायण नस्थि मुरको ॥ ५ ॥