________________
हज रायधनपतसिंघ बदाउरका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस-(४३)-मा. पुरुष ( मे के० ) मे एटले मारा ( किं के ) किं एटले कया ( खलिग्रं के ) स्खवितं एटले प्रमाद प्रत्ये (पास के ) पश्यति एटले जुवे ठे, (च के० ) वली (अप्पा के०) आत्मा एटले हुं पोते (किं के० ) किं एटले कया मारा प्रमादप्रत्ये जोवू लु (वा के०) अथवा ( अहं के०) अहं एटले हुँ (किं के) किं एटले कया (खविधे के० ) स्खलितं एटले प्रमादप्रत्ये (न विवजयामि के ) न विवर्जयामि एटले वर्जतो नथी. (श्चेव के०) इत्येवं एटले उपर कहेल प्रकारे ( सम्मं के) सम्यक् एटले उत्तम प्रकारे (अणुपासमाणो के०) अनुपश्यन् एटले विचार करता रहे ते साधु ( अणागयं के0) अनागतं एटले जावी (पडिबंध के ) प्रतिबंधं एटले प्रतिबंध प्रत्ये (नो कुजा के०) नो कुर्यात् एटले न करे. अर्थात् फरीथी तेवो दोष न आचरे. ॥ १३ ॥
(दीपिका.) तथा किं मम स्खलितं परः स्वपक्षपरपदलक्षणः पश्यति । किंवा आत्मा क्वचित् मनाक् संवेगं प्राप्तः। किं वा अहमोधत एव स्खलितं न विवर्जयामीत्येवं सम्यगनुपश्यन्ननेनैव प्रकारेण स्खलितं ज्ञात्वा आगमोक्तेन विधिना नूयः पश्यन्ननागतं न प्रतिबन्धं कुर्यात् साधुः। य आगामिकाल विषयं न असंयमप्रतिवन्धं करोतीति ॥१३॥
(टीका.) तथा किं मे ति सूत्रम् । किं मम स्खलितं परः स्वपदपरपदलक्षणः पश्यति । किं वात्मा क्वचिन्मनाक संवेगापन्नः। किंवाहमोघत एव स्खलितं न विवजयामि । इत्येवं सम्यगनुपश्यन् अनेनैव प्रकारेण स्खलितं ज्ञात्वा सम्यगागमोक्तेन विधिना नूयः पश्यन्ननागतं न प्रतिबन्धं कुर्यात् । श्रागामिकालविषयं नासंयमप्रतिबन्धं करोतीति सूत्रार्थः ॥ १३॥
जबेव पासे का उप्पजत्तं, कारण वाया अड माणसेणं ॥
तबेव धीरो पडिसादरिका, आश्नःखिप्पमिव कलीणं ॥२४॥ (अवचूरिः) कथमित्याह । यत्रैव पश्येत् । यत्रैव पश्यत्युक्तवत्परात्मदर्शनहारेण । क्वचित्संयमस्थानावसरे। दुःप्रयुक्तं कुर्व्यवस्थितम् । आत्मानमिति गम्यते । कायेन, वाचा अथ मानसेन । तत्रैव संयमस्थानावसरे धीरो बुद्धिमान् प्रतिसंहरेदात्मानमिति शेषः। निदर्शनमाह । आकीर्णो जात्याश्वः क्षिप्रं शीघ्रं यथा खालनं कविकं नियमितगमननिमित्तं प्रतिपद्यते। एवं यो दुःप्रयोगत्यागेन खलिनकल्प सम्यग्विधि प्रतिपद्यते ॥ १४ ॥
