________________
५०० राय धनपतसिंघ बहारका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस (४३) - मा.
( दीपिका . ) तथा यः साधुः अलोलुपः श्राहारादिष्वलुब्धः । पुनः थकुड़क 5 न्द्रजाला दिकुहकर हितः । पुनः श्रमायी कौटिल्यशून्यः । पुनः श्रपिशुनो न वेदनभेदनकर्ता । पुनः यदीनवृत्तिः आहारादीनामनावेऽपि शुरुवृत्तिः । पुनर्यो नो जावकुशावनया परं यथा अमुकपुरतो जवताहं वर्णनीयः । पुनर्यो न जावितात्मा खयमन्यपुरतः स्वगुणवर्णनापरः । पुनः कौतुकश्च सदा नटनर्त्तक्या दिषु । स पूज्यः ॥ १० ॥
( टीका. ) तथा अलोलुए त्ति सूत्रम् । अस्य व्याख्या | अलोलुप आहारा दिष्वलुब्धोऽकुहक इन्द्रजाला दिकुहकर हितः । श्रमायी कौटिल्यशून्योऽपिशुनश्चापि नो वेददकर्ता । यदी नवृत्तिराहारायलानेऽपि शुद्धवृत्तिः । नो जावयेदकुशलजावनया परम् । यथामुकपुरतो जवताहं वर्णनीयः । नापि च जावितात्मा स्वयमन्यपुरतः स्वगुणवर्णनापर: कौतुकच सदा नटनर्त्तकादिषु यः स पूज्य इति सूत्रार्थः ॥ १० ॥
गुणेहिं साढू अहिं साढू, गिरहादि सादू गुण मुंचसाढू ॥ विच्प्राणिच्या अप्पगमप्पए, जो रागदोसेहिं समो स पु
॥ ११ ॥
( अवचूरिः ) गुणैः पूर्वोक्तैर्विनयाद्यैः युक्तः साधुर्भवति । अगुणैरुक्त विपरीतैर्न । एवं सति गृहाण साधुगुणान् मुञ्च साधुगुणान् । इति शोजन उपदेशः । एवमधिकृत्य प्राकृतशैल्या विज्ञापयति विविधं ज्ञापयति आत्मानमात्मना यस्तथा रागद्वेषयोः समो न रागवान् न द्वेषवान् इति ॥ ११ ॥
(अर्थ. ) वली गुणेहिं इत्यादि सूत्र. जे ( गुणेहिं के० ) गुणैः एटले उपर कहेल विनय प्रमुख गुणवडे युक्त होय, ते ( साहू के० ) साधुः साधु कहेवाय बे. तथा जे ( अगुणेहिं के० ) अगुणैः एटले विनय प्रमुख गुणथी उलटा एवा अविनय प्रमुख दोष वडे युक्त होय ते ( साहू के० ) असाधुः एटले साधु कहवातो नथी. माटे दे शिष्य ( साहूगुण के० ) साधुगुणान् एटले साधुना गुणप्रत्ये ( गिरहाहि के० ) गृहाण एटले ग्रहण कर. तथा ( असाहू के० ) असाधून् एटले जेथी साधु कहेवाय नहि एवा दोषप्रत्ये ( मुंच के० ) मुञ्च एटले त्याग कर. जे साधु ( अप्प ho ) आत्मना एटले पोते ( अप्प के० ) श्रात्मानं एटले पोताना आत्माने पूर्वोक्त गुणवडे ( विद्या के० ) विज्ञापयति एटले विविध प्रकारे जणावे. तथा ( जो के० ) यः एटले जे साधु ( रागदोसेहिं के० ) रागद्वेषयोः एटले राग द्वेषने विषे ( समो के० ) समः एटले समतावाला अर्थात् कोइ उपर पण राग द्वेष न करे. ( स के० ) सः एटले ते साधु ( पुजो के० ) पूज्यः एटले पूजवा योग्य बे. ॥ ११ ॥