________________
दशवैकालिके नवमाध्ययने द्वितीय उद्देशकः ।
यूए डुस्तरं दुरुत्तारं समुद्रं रूपयित्वा कर्म निर वशेषं गतिमुत्तमां सिद्ध्याख्यां गताः । ब्रवीमीति पूर्ववत् । इति विनय समाध्यध्ययनम् ॥ २४ ॥ इति द्वितीय उद्देशः ॥ २ ॥
( अर्थ. ) हवे विनयनुं फल कहीने या उद्देशनो उपसंहार करे बे. निद्देस वित्ती इत्यादि सूत्र. (पु० ) पुनः एटले वली ( जे के० ) ये एटले जे साधु (गुरूणं ho) गुरूणाम् एटले गुरुमहाराजनी ( निद्देस वित्ती के० ) निर्देशवर्त्तिनः एटले था ज्ञामां रहेला एवा, ( सुधम्मा के० ) श्रुतार्थधर्माः एटले गीतार्थ यएला एवा तथा ( वियंम के० ) विनये एटले विनय साचववामां ( कोविया के० ) कोविदाः एटले निपुण एवा होय . ( ते के० ) ते एटले ते साधु ( इणं के० ) एनं एटले श्रा ( पुरुत्तरं के० ) दुरुत्तारं एटले तरी न शकाय एवा ( उघं के० ) उघं एटले संसार समुद्रने (तरित के० ) तीर्त्वा एटले तरीने अने ( कम्मं के० ) कर्म एटले न - वोपयाहि प्रमुख समग्र कर्मने ( खवित्तु के० ) रूपयित्वा एटले खपावीने ( उत्तमं के० ) उत्तमां एटले सर्वोत्कृष्ट एवी ( गई के० ) गतिं एटले सिद्धिनामक गति प्रत्ये ( गय के० ) गताः एटले गया. तिबेमि एनो अर्थ पूर्ववत् जावो. ॥ २४ ॥ इति नवमाध्ययनना बालावबोधनो द्वितीय उद्देश संपूर्ण ॥ २ ॥
( दीपिका ) अथ विनयफलस्य नाम्ना उपसंहरन्नाह । एवंविधास्ते साधव उतमां गतिं सिद्धिं गताः । किं कृत्वा । कर्म निरवशेषं समस्तं जवोपग्राहिनामकं रूपयित्वा । पुनः किं कृत्वा । एनमुदधिं प्रत्यक्षोपलच्यमानं संसारसमुद्रं दुरुतारं तीर्त्वा । चरमनवं केवलित्वं च प्राप्येति भावः । ब्रवीमि पूर्ववत् ॥ २४ ॥
इति श्री दशवैकालिके शब्दार्थवृत्तौ श्री समय सुन्दरोपाध्याय विरचितायां विनयसमा : ध्याख्यनवमाध्ययने द्वितीयोदेशकः समाप्तः ॥ २ ॥
( टीका. ) विनयफला निधानेनोपसंहरन्नाह । निद्देसवत्ति सूत्रम् । निर्देश श्रज्ञा तद्वर्त्तिनः पुनयें गुरूणामाचार्यादीनां श्रुतार्थधर्मा इति प्राकृतशैल्या श्रुतधर्मार्था गीतार्था इत्यर्थः । विनये कर्त्तव्ये को विदा विपश्चितो य श्वंभूतास्तीर्त्वा ते महासत्त्वा उद्यमेनं प्रत्यक्षोपलभ्यमानं संसारसमुद्रं दुरुत्तारं तीर्खेव तीर्त्वा चरमजवं केवलित्वं च प्राप्येति जावः । ततः पयित्वा कर्म निरवशेषं नवोपयाहिसंज्ञितं गतिमुत्तमां सिद्ध्याख्यां गताः प्राप्ताः । इति ब्रवीमीति पूर्ववदिति सूत्रार्थः ॥ २४ ॥ इति विनयस - माधौ व्याख्यातो द्वितीयोदेशः ॥ २ ॥