________________
दशवेकालिके सप्तमाध्ययनम् ।
४३.५
(अवचूरिः ) निःशंकितं नवेद्यदर्थजातं तु शब्दाच्चानवद्यं तत् एवमिति निर्दिशेत् ॥ १० ॥
(अर्थ) (मि पच्चुप्प समागए कालंमि के० ) अतीते च प्रत्युत्पन्नानागते काले एटले नूत, जावी ने वर्तमान कालने विषे ( जं तु के ० ) यंतु एटले जे. वस्तु तो ( निस्सं कि के० ) निःशङ्कितं एटले शंकारहित, निश्चित होय, ते वस्तुने ( एवमेति के० ) एवमेतदिति एटले या वात एमज बे रीते ( निद्दिसे के ० ) • निर्दिशेत् एटले कहे. ॥ १० ॥
( दीपिका . ) तर्हि कीदृशं वचनं वदेदित्याह । साधुरतीते च काले, प्रत्युत्पन्ने वर्तमानकाले, अनागते च काले यमर्थजातं निःशकितं शंकारहितं निस्संदेहं जवेत् । तुशब्दात् यन्निः पापं च भवेत् । तदेवमेतदिति निर्दिशेत् । श्रन्ये त्वाचार्या वं वदन्ति स्तोकं स्तोकमिति परिमितया वाचा निर्दिशेत् ॥ १० ॥
( टीका. ) यमपि विशेषतः शङ्कितनाषणप्रतिषेधस्तथा । इयंमि त्ति सूत्रम् । श्रतीते च काले प्रत्युत्पन्नेऽनागते निःशङ्कितं जवेत् । तुशब्दादनवद्यं तदेवमेतदिति निर्दिशेत् । अन्ये पठन्ति स्तोकमिति । तत्र परिमितया वाचा निर्दिशेदिति सूत्रार्थः ॥ १० ॥ -
तदेव फरसा नासा, गुरुजनवधाणी ॥
सच्चा विसान वत्तवा, जन पावस्स आगमो ॥ ११ ॥
( श्रयचूरिः ) तथैव परुषा जाषा निष्ठुरा कठोरा जावस्नेहरहिता गुरुनूतोपधातिनी महाभूतोपघातवती यथा कश्चित्कुलपुत्रत्वेन प्रतीतस्तं दास मित्य निदधतः । सत्यापि सा न वक्तव्या यतो यस्या जाषायाः पापागमोऽकुशलबन्धो जवति ॥ ११ ॥
(अर्थ. ) वली केवी जाषा न बोलवी ते कहे बे. ( तदेव के० ) तथैव एटले तेमज ( नासा के० ) जाषा एटले जे जाषा ( फरुसा के० ) परुषा एटले कठोर होय, जाव| स्नेह विनानी होय, तथा ( गुरुनूवघाइणी के० ) गुरुभूतोपघातिनी एटले घणा * प्राणियोनो घात करनारी एवी होय, जेम के, कोइ पुरुष कोनो कुलपुत्र कहेवातो होय तो तेने दास कहेवुं. इत्यादि जे जाषा ( सा के० ) सा एटले ते जाषा ( सच्चा वि. ho) सत्यापि एटले वाह्य स्वरूपथी सत्य देखाय बे तो पण ते ( न वत्तवा के० ) न वक्तव्या एटले जावने श्राश्रयीने न बोलवी. कारण के, ( जर्ज के० ) यतः एटले जे
