________________
४१४ राय धनपतसिंघ बहादुरका जैनागमसंग्रद, नाग तेतालीस (४३) - मा.
ते कड़े बे. गोचरीए जतां गृहस्थने घेर बेसतां साधुने ( वंजचेरस्स के० ) ब्रह्मच र्यस्य एटले ब्रह्मचर्यनो ( अत्ति के० ) गुप्तिः एटले नाश थाय छे. ( वा के० ) वली (इबी विके० ) स्त्रीतोऽपि एटले प्रथम अनुभवेली उत्फुल्लगल्लवाली स्त्रीना सकाशी ( संकणं के० ) शंकनं एटले शंका याय. ते माटे ( कुसीलवट्टणं के० ) कुशीलवर्द्धनं एटले कुशीलने वधारनार एवा ( स्थानं के० ) स्थानकने ( दूर hu ) दूरतः एटले दूरथी ( परिवए के० ) परिवर्जयेत् एटले त्याग करे. ॥ ५७ ॥
( दीपिका . ) तथा पुनः किं जवेत् साधोस्तथा निषद्याकरणेन ब्रह्मचर्यस्यागुतिर्भवेत् । पुनः उत्फुल्ल गल्ललोचनाया अनुभूतगुणायाः स्त्रियाः सकाशात् शंका जवति । ततः कुशीलवर्द्धनं स्थानमुक्तेन प्रकारेण असंयमवृद्धिकारकं दूरतः परिवर्जयेत् परित्यजेत् साधुः ॥ ५ ॥
( टीका. ) तथा अगुत्ति त्ति सूत्रम् । अगुतिर्ब्रह्मचर्यस्य तदिन्द्रियाद्यवलोकनेन स्त्रीतश्चापि शङ्का नवति । तदुत्फुल्ललोचन दर्शनादिनानुभूतगुणायाः कुशीलवर्धनं स्थानमुक्तेन प्रकारेणासंयभवृद्धिकारकं दूरतः परिवर्जयेत्परित्यजेदिति सूत्रार्थः ॥ ५ ॥ तिन्हमन्नयरागस्स, निसिजा जस्स कप्पई ॥
जरा निस्स, वादिच्यस्स तवस्सिणो ॥ ६० ॥
( अवचूरिः ) सूत्रेणैवापवादमाह । त्रयाणां वक्ष्यमाणलक्षणानामन्यतरस्यैकस्य निषद्या गृहे यस्य कल्पते तस्य तदासेवने न दोष इति शेषः । कस्य पुनः कउपत इत्याह । जरया निनूतस्यात्यन्तवृद्धस्य व्याधिमतोऽत्यन्तमशक्तस्य तपखिनो विशिष्टरूपकस्यैते च निहाटनं न कार्या एव । श्रात्मलब्धिकाद्यपेक्षया तु सूत्र विषयाः । न चैतेषां प्राय उक्तदोषाः संभवन्ति । परिहरन्ति च वनीपकप्रतिघातादीनि ॥ ६० ॥
( अर्थ. ) हवे वली जे साधुने गृहस्थने घरे बेसतां दोष न लागे ते कहे बे. ( तिन्हं के० ) त्रयाणां एटले आगल जे आज गाथामां कहेवाशे ए त्रण जानी वच्चे ( अन्नरागस्स के० ) अन्यतरस्य एटले कोइ पण एक ( जस्स के० ) यस्य एटले गोचरीए गयेला एवा जे साधुने (निसिद्या के० ) निषद्या एटले बेसवुं ( कप्पइ ha) कल्पते एटले कल्पे बे. हवे ते कथा प्रकारना साधु ते कहे बे. (जराए के०) जरया एटले वृद्धावस्था (सि के० ) अनूितस्य एटले परानव पामेला - तू अतिवृद्ध यएला तथा ( वाहिस्स के० ) व्याधितस्य एटले रोगग्रस्त यएला तथा