________________
दशवैकालिके षष्ठमध्ययनम् ।
४०
( अर्थ. ) पात्रने अजावे साधुने ( तब के० ) तत्र एटले ते गृहस्थना पात्रने विषे जमवुं (न कप्पइ के०) न कल्पते एटले न कल्पे. कारणके गृहस्थ जम्या पहेला जो पात्रमां साधु जमे तो तेने ( सिया के० ) स्यात् एटले कदाचित् ( पछाकम्मं के० ) पश्चात्कर्म लागे, अने गृहस्थ जम्या पंढी जो गृहस्थना पात्रमां जमे, तो तेने ( पुकम्मं के० ) पुरःकर्म लागे ( एामहं के० ) एतदर्थं एटले पश्चात् कर्म पुरःकर्म टालवाने थें (निग्गंथा के० ) निर्यथाः एटले साधु (गिहिनायणे के०) गृहिजाजने एटले गृहस्थना पात्रने विषे ( न मुंजंति के० ) जोजन करे नहि. ॥ ५३ ॥
( दीपिका. ) पुनः किंच निर्यथाः साधव एतदर्थं पश्चात्कर्मपुरः कर्म परिहारार्थं गृहिजाज ने कांस्या दिके न मुञ्जते । कथम् । यतः पश्चात्कर्म पुरःकर्म च धर्मवतां साधूनां न कल्पते । पश्चात्कर्मपुरः कर्मनावस्तु उक्तवदित्येके । अन्ये त्वेवं व्याख्या - नयन्ति । जंतु तावत् साधवो वयं तु पश्चानोदयाम इति पश्चात्कर्म तस्माद्विपरीतं तुपुराकर्म इति ॥ ५३ ॥
( टीका. ) किंच पाकम्मं ति सूत्रम् । पश्चात्कर्म पुरःकर्म स्यात् तत्र कदाचिप्रवेहिजाजननोजने पश्चात्पुरःकर्म जावस्तूक्तवदित्येके । श्रन्ये तु भुञ्जन्तु तावत्साधवो वयं पश्चानोदयाम इति । पश्चात्कर्मव्यत्ययेन तु पुरः कर्म व्याचक्षते । एतच्च न कल्पते धर्मचारिणाम् । यतश्चैवमत एतदर्थं पश्चात्कर्मादिपरिहारार्थं न भुञ्जते निग्रंथाः । केत्याह । गृहिनाजनेऽनंतरोदित इति सूत्रार्थः ॥ ५३ ॥
यासंदीप लिके, मंचमा सालएसु वा ॥
प्रणायरिमाणं, यासइत्तु सत्तु वा ॥ ५४ ॥
( अवचूरिः) उक्तो गृहिजाजने दोषस्तदनिधानाडुक्तं चतुर्दशस्थानम् । इदानीं पञ्चदशस्थानमुच्यते । श्रसंदीपर्यको प्रतीतौ । मंचश्च प्रतीतः । श्रशालकस्त्ववष्टम्नसमन्वित आसन विशेषः । एतेष्वनाचरितमार्याणामासितुं स्वपितुं वा शुषिरदोषात् ॥ २४ ॥
(अर्थ. ) हवे पन्नरमुं स्थानक कहे बे. ( अजाणं के० ) आर्याणां एटले आर्य साधु (आसंदी पत्रिकेसु के० ) श्रासंदी पर्यकेषु एटले जडासन रूप आसंदी ढोलीयाने विषे ( मंच के० ) मंचेषु एटले खाटलाने विषे ( वा के० ) वली ( श्रसाल एस के० ) शालकेषु एटले उटिंगणसहित सांगा मांची तथा सिंहासन कुरसीने विषे ( सतु के० ) असितुं एटले वेसवार्थी ( वा के० ) तथा ( सत्तु
५२
