________________
दशवैकालिके पष्ठमध्ययनम् ।
३३
चारनालाय परेणेति तथा । प्राणिनः संपातिमप्रनृतयो निपतिता मह्यां पृथिव्यां संजवन्ति । ननु दिवाप्येतत्संभवत्येव । सत्यम् । किंतु परलोकनी रुश्चक्षुषा पश्यन् दिवा तान्युदकार्डादीनि विवर्जयेत् । रात्रौ तु तत्र कथं चरति संयमानुपरोधेनासंजव एव शुद्धचरणस्येति सूत्रार्थः ॥ २५ ॥
एच दोसं दहूणं, नायपुत्ते नासि ॥ सवादारं न मुंजंति, निग्गंथा राइनोणं ॥ २६ ॥
( अवचूरिः) उपसंहरन्नाह । एतं चानंतरोदितं प्राणिहिंसादिरूपं वान्यमात्मनिधनादिलक्षणं दोषं दृष्ट्वा मतिचक्षुषा ज्ञातपुत्रेण जाषितम् । सर्वाहारं चतुर्विधमध्यशनादिलक्षणं न जुञ्जते निर्ग्रन्या रात्रिभोजनम् ॥ २६ ॥
(अर्थ. ) हवे अधिकारने पूर्ण करता थका कहे बे. (निग्गंथा के० ) निर्यथाः एटले निर्यय एवा साधु, ( नायपुत्ते के० ) ज्ञातपुत्रेण एटले महावीरस्वामी ए ( नासि के० ) जाषितं एटले को एवो (एयं के० ) एतं एटले या पूर्वोक्त प्राणिहिंसारूप ( दोसं के० ) दोषं एटले दोषने (च के० ) बीजा आत्मविराधनादि लक्षण एवा दोषने पण चक्षुए करी (दहूणं के०) दृष्ट्वा एटले जोने (सव्वाहारं के०) सर्वाहारं एटले चतुर्विध अशनादिकने श्रीने ( राइनो के० ) रात्रिभोजनं एटले रात्रिभोजनने (न मुंजंति के ० ) न भुञ्जते एटले करता नथी. ए बहुं व्रत कयुं ॥ २६ ॥
( दीपिका. ) नमधिकारं पूर्ण कुर्वन्नाह । निर्मन्थाः साधवः सर्वाहारं चतुविधमप्यशनादिकमाश्रित्य रात्रिभोजनं न भुञ्जते । किं कृत्वा । एतं पूर्वोक्तं प्राणिहिंसारूपं । चशब्दादन्यमात्मविराधनादिलक्षणं दोषं चक्षुषा दृष्ट्वा । किंनूतं दोषम् । ज्ञातपुत्रेण श्रीमहावीरदेवेन जगवता जाषितं कथितम् ॥ २६ ॥
( टीका. ) उपसंहरति । एवं चत्ति सूत्रम् । एतं चानन्तरोदितं प्राणिहिंसारूपमन्यं चात्मविराधना दिलक्षणं दोषं दृष्ट्वा मतिचक्षुषा ज्ञातपुत्रेण जगवता जाषितमुक्तं सर्वाहारं चतुर्विधमप्यशनादिलक्षणमाश्रित्य न भुञ्जते निर्ग्रन्थाः साधवो रात्रिनोजनमिति सूत्रार्थः ॥ २६ ॥
पुढविकायं न हिंसंति, मासा वयसा कायसा ॥ तिविदेणं करणजोएणं, संजया सुसमादिश्रा ॥ २७ ॥
( अवचूरिः ) उक्तं व्रतषटुमिदानीं कायषटुमाह । पृथ्वीकार्य न हिंसन्त्या लेख
५०
