________________
३४६ राय धनपतसिंघ बहाउरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस-(४३)-मा. दैन्यमङ्गीकृत्य अम्लानवदनः । पुनः किंनूतः पंमितः। नोजने अमूतिः अगृधः । पुनः किंजूतः पंमितः । लाने सति मात्राज्ञ आहारमात्रां प्रति । पुनः किंनूतः । एषणारत जन्मोत्पादनैषणापक्षपाती ॥२६॥ * ( टीका.) किंच अदीण त्ति सूत्रम्।अदीनो अव्यदैन्यमङ्गीकृत्याम्लानवदनः। - त्तिर्वर्त्तनम् । एषयेज्वेषयेत् । न विषीदेदलाने सति विषादं न कुर्यात् । पएिकतः साधुरमूर्बितोऽगृको नोजने । लाने सति मात्राज्ञ आहारमात्रां प्रत्येषणारत उगमोत्पादनैषणापक्षपातीति सूत्रार्थः ॥ २६ ॥ .
बहुँ परघरे अडि, विविदं खाश्मसाइमं॥ ..... न तब पंडिन कुप्पे, श्वा दिऊ परो न वा ॥२॥
(अवचूरिः) एवं च परिनावयेत् । बहु प्रमाणतः प्रन्नूतं खाद्यं खाद्यं च न तत्र पएिकतः कुप्येत् सदापि न ददातीति । श्छा चेद्दद्यात्परो न वा।श्या परस्य नं तत्रान्यकिंचिञ्चिन्तयेत् ॥ २७ ॥
(अर्थ.) हवे ते साधु आ प्रकारे जावना करे. (परघरे के) परगृहे एटले गृहस्थ श्रावकने घरे अथवा अन्यमतीने घरे (बहुँ के) घj ( विविहं के) विविधं एटले विविध प्रकारचें ( खाश्मं के० ) खादिमं ते फलादिक तथा ( सामं के०.) खादिमं ते लवंगादिक मुखवास अने उपलक्षणथी उत्तम अशनादिक (अदि के ) अस्ति एटले बे, परंतु ते गृहस्थ जो साधुने आपे नहि तो ते (पंमिर्ज के० ) पंमितः एटले जाण एवो साधु ( तब के ) तत्र एटले ते गृहस्थ उपर (न कुप्पे के०) न कुप्येत् एटले. कोपायमान थाय नहि. अर्थात् रोष करे नहि. परंतु ते साधु एम जाणे के, (परो के०) पर जे गृहस्थ डे, तेनी जो आपणने श्रापवानी (छा के ) श्छा होय तो ( दिल के ) दद्यात् एटले आपे, श्रने (वा के) जो वली श्छा न होय तो (न के ) न आपे. एम विचारे; पण बीजुं कांश विचारे नहि. शा माटे, के सामायिकने बाध आवे. ॥२७॥ . ( दीपिका.) तत एवं च परिजावयेत्तदाह । परगृहेऽसंयतादिगृहे बहु प्रमाणतः प्रजूतमस्ति । किं तत्। खाद्यं खाद्यं च। किंतम् । विविधमनेकप्रकारम्। उपलक्षणत्वाद शनादिकमपि प्रनूतमस्ति । तत्सर्वं सदस्ति । परं न ददाति तदा पंमितो न कुप्य: राष कुर्याददातुरुपरि। किंतु एवं चिंतयेत् । यदि श्वा स्यात्तदा परो दद्यात् । न.
न दद्यात् । परमन्यत् किमपि न चिन्तयेत्। कुतः । सामायिकबाधात् ॥ ७ ॥
स्यात्त