________________
३४६ राय धनपतसिंघ बहादुरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस (४३) - मा. दैन्यमङ्गीकृत्य अम्लानवदनः । पुनः किंभूतः पंक्तिः । जोजने मूर्छितः श्रगृद्धः । पुनः किंभूतः पंक्तिः । लाने सति मात्रा आहारमात्रां प्रति । पुनः किंभूतः । एषणात उमोत्पादनैषणापक्षपाती ॥ २६ ॥
( टीका . ) किं
दीण त्ति सूत्रम् । अदीनो द्रव्यदैन्यमङ्गीकृत्या म्लानवदनः । वृंतिर्वर्त्तनम् । एषयेप्रवेषयेत् । न विषीदेदलाने सति विषादं न कुर्यात् । परितः साधुरमूर्तितोऽग्र जोजने । लाने सति मात्रा आहारमात्रां प्रत्येषणार - M मोत्पादनैषणापक्षपातीति सूत्रार्थः ॥ २६ ॥
o
बढुं परघरे चि, विविदं खाइमसाइमं ॥
न त पंडि कुप्पे, इवा दिऊ परो न वा ॥ २७ ॥
( अवचूरिः ) एवं च परिभावयेत् । बहु प्रमाणतः प्रभूतं खाद्यं स्वाद्यं च न तत्र पतिः कुप्येत् सदपि न ददातीति । इछा चेद्दद्यात्परो न वा । इछा परस्य नं तत्रान्यकिं चिञ्चिन्तयेत् ॥ २७ ॥
( .) हवे ते साधु आ प्रकारे जावना करे. ( परघरे के० ) परगृहे एटले गृहस्थ श्रावकने घरे अथवा अन्यमतीने घरे ( बहुं के० ) घणुं ( विवि के ० ) वि - विटले विविध प्रकारनुं ( खाइमं के० ) खादिमं ते फलादिक तथा ( साइमं के० ) स्वादिमं ते लवंगादिक मुखवास अने उपलक्षणथी उत्तम अशनादिक (०) अस्ति एटले बे, परंतु ते गृहस्थ जो साधुने पे नहि तो ते ( पंमिर्ज के० ) पंक्तिः एटले जाए एवो साधु ( तब के० ) तत्र एटले ते गृहस्थ उपर ( न कुप्पे के० ) न कुप्येत् एटले कोपायमान थाय नहि. अर्थात् रोष करे नहि. परंतु ते साधु एम जाणे के, ( परो के० ) पर जे गृहस्थ बे, तेनी जो आपने आप - वानी ( छा० ) इछा होय तो ( दिऊ के० ) दद्यात् एटले पे, अने ( वा के० ) जो वली इछा न होय तो ( न के० ) न आपे. एम विचारे; पण बीजुं कां विचारे नहि. शा माटे, के सामायिकने बाध यावे. ॥ २७ ॥
( दीपिका . ) तत एवं च परिभावयेत्तदाह । परगृहेऽसंयतादिगृहे बहु प्रमाणतः प्रभूतमस्ति । किं तत् । खाद्यं स्वाद्यं च । किंभूतम् । विविधमनेकप्रकारम् । उपलक्षणत्वादशनादिकमपि प्रभूतमस्ति । तत्सर्वं सदस्ति । परं न ददाति तदा पंड़ितो न कुप्येन रोषं कुर्याददातुरुपरि । किंतु एवं चिंतयेत् । यदि श्वा स्यात्तदा परो दद्यात् । न. स्यात्तदा न दद्यात्। परमन्यत् किमपि न चिन्तयेत् । कुतः । सामायिकबाधात् ॥ २७ ॥
