________________
दशवैकालिके पञ्चमाध्ययने वितीय उद्देशः। . ३३१ .... सइ काले चरे निस्कू, कुज्ना पुरिसकारिअं॥ .....:
अलानु त्ति न सोश्जा, तवु त्ति अहिआसए॥६॥ (श्रवचूरिः) यस्मादयं दोषः संजाव्यते तस्यादकालाटनं न कुर्यादित्याह । सइ त्ति । सति विद्यमाने निदाकाले चरेन्निकुः । स्मर्यन्ते यत्र निकुकाः स स्मृतिकालस्तस्मिन् चरेद्यायानिकुरित्यन्ये । कुर्यात् पुरुषकारं जवाबले सति वीर्याचारं न लकयेत् । अलाने सति निदाया इति न शोचयेत् । वीर्याचाराराधनस्य निष्पन्नवा: त्तदर्थं च निदा नाहारार्थमेव ॥६॥
(अर्थ.) माटे (जिस्कू के ) हे साधो ! ( काले के०) निदायोग्य काल (स के) सति एटले थये बते (चरे के0) चरेत एटले गोचरी माटे गमन करे, श्रथवा. ( सश्काले के०) स्मृतिकाले एटले गृहस्थ लोको जे वेलाए साधु लोकोनुं स्मरण करे , ते कालने विषे गोचरी माटे गमन करे, अने (पुरिसकारिअं के०) पुरुषकारं एटले उद्यमने (कुजा के०) कुर्यात् एटले करे, वीर्याचारनुं रक्षण करे.गोचरी
करतां कदाचित् जो आहार न मले, तो (अलाजु त्ति के०) अलान इति एटखे ' शुद्ध निदानो लाल थयो नहि माटे (न सोश्जा के०) न शोचेत् एटले शोक
करे नहि. तो ( तत्ति के०) तप इति एटले अनशनादिलक्षण तप थाय डे, एम जाणी (अहिआसए के) अधिसहेत एटले कुधा परिषहनु सहन करे, अर्थात् साधुए गोचरी जतां एवो विचार करवो के, जो आहार मलशे तो धर्मकायर्नु पोषण यशे, अने नहि मलशे, तो तपनी वृद्धि थशे. अहीं ढंढण कुमारनुं दृष्टांत डे, ते एवी रीतेः- ढंढण कुमार पूर्व नवे पांचसे हल खेडनार लोको उपर राजा तरफथी अधिकारी हता. मध्यान्ह वेलाए नात पाणी आव्या पठी एकेको चास पोताना क्षेत्रे देवराव्या पनी तेमने खावा दे. पांचशे खेडुत अने हजार बलद मली पनरसे जीवने नित्य प्रत्ये अंतराय करे. एम चालतां एक व. खते ते ढंढण कुमारनो जीव मरण पामीने श्रीकृक्ष महाराजनी ढंढणा नामे राणीनी कुंखे पुत्रपणे उपज्यो. पूर्ण मास थये जन्म पाम्यो. पठी मानुं नाम ढंढणा होवाथी तेनुं पण नाम ढंढणकुमार पाड्यु. केटलोक काल वीती जतां ते कुमार नोग समर्थ थयो एम जाणी तेने मातापिताए उत्तम कन्या परणावी. पठी एक समये श्रीनेमनाथजीनो उपदेश सांजली वैराग्य पामी मातापितानी आज्ञा लश् तेणे दीक्षा लीधी. पनी पूर्व जवनुं अंतराय कर्म उदय श्राव्यु. त्यारे नव वार छारिका 'नगरीमाहे वहोरवा गया, पण निर्दोष थाहार मल्यो नहि. ते जाणी ढंढणकुमारे