________________
दशवैकालिके पञ्चमाध्ययनम् ।
३२५ (टीका.) विधिनोत्सारिते चैतस्मिन् उअप्पन्नत्ति सूत्रम् । राजुप्रज्ञः अकु: टिलमतिः सर्वत्र अनुहिनः कुदादिजयात्प्रशान्तः अव्या दिप्तेन चेतसान्यत्रोप__ योगमगडतेत्यर्थः । आलोचयेजुरुसकाशे गुरोनिवेदयेदिति जावः । यदशनादि यथा __ येन प्रकारेण हस्तदानादिना गृहीतं नवेदिति सूत्रार्थः॥ ए
न सम्ममालोइयं कुडा, पुर्वि पहा व जंकडं।
पुणो पडिक्कमे तस्स, वोसहो चिंतए इमं ॥१॥ - (अवचूरिः) न सम्यगालोचितं सूममझानात् अनाजोगेनाननुस्मरणाझा पूर्व प
श्चाधा यत्कृतं पुरःकर्म वा पश्चात्कर्म वा पुनरालोचनानन्तरं प्रतिक्रामेत् । तस्य सूदमा.. तिचारस्य “श्छामि पडिकमिजं गोअरचरिआए” इत्यादि पठित्वा व्युत्सृष्टः कायो__ सर्गस्थश्चिन्तयेदिदं वयमाणलदणम् ॥ १ ॥
(अर्थ.) पड़ी शुं करे ते कहे . ते साधु, ( जं के.) यत् एटले जे सूक्ष्म अज्ञानथी ( सम्मं के०) सम्यक एटले सारीरीते (बालो के ) आलोचितं एटले आलोयुं (न हुडा के०) न होय. हवे शुं ते कहे . ( व के०) अथवा (जं के०) यत् एटले जे (पुवं कडं के०) पूर्वकर्म अने (पहा कडं के ) पश्चात् कर्म होय, (तस्स के ) तेने (पुणो के०) पुनः एटले फरी ( पडिकमे के०) प्रतिक्रमण करे. पली (वोसको के० ) व्युत्सृष्टः एटले कायोत्सर्गमा रह्यो थको (इमं के) इदं एटले
आगल केहेशे ते (चिंतए के) चिंतयेत् एटले चिंतवे.॥ ए१॥ - (दीपिका.) ततः किं कुर्यादित्याह साधुस्तस्य सूमातिचारस्य यत्पूर्वं कृतं. तत् पुरः कर्म यत्पश्चात्कृतं तत् पश्चात्कर्म सूमं न सम्यगालोचितं नवेत् । कुतः। अझानादनाजोगेनाननुस्मरणाहा । तत्सर्वं पुनरालोचनानन्तरकालं प्रतिक्रामेत् । किं कृत्वा । “श्छामि पडिकमिजं गोअरचरिआए” इत्यादि सूत्रं पठित्वा । ततो व्युत्सृष्टः कायोत्सर्गस्थ इदं वयमाणं गाथारूपं चिन्तयेत् ॥ ए१ ॥ __ (टीका.) तदनु च न संमं ति सूत्रम् । न सम्यगालोचितं भवेत् सूक्ष्ममझानात् । अनानोगेनाननुस्मरणाछा पूर्व पश्चाद्वा यत्कृतं पुरःकर्म पश्चात्कर्म वेत्यर्थः । पुनरालोचनोत्तरकालं प्रतिकामेत्तस्य सूक्ष्मातिचारस्य श्यामि पडिकमिजं गोअरचरिआए " इत्यादि सूत्रम् । पठित्वा व्युत्सृष्टः कायोत्सर्गस्थश्चिन्तयेदिदं वक्ष्यमाणलक्षणमिति सूत्रार्थः ॥ १ ॥
