________________
१८ राय धनपतसिंघ बहाडुरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस (४३) - मा.
( . ) हवे तेनो दोष कहे बे. (दुरूहमाणी के०) यारोहन्ती एटले श्रन्नादिक लेवा जणी ते उपर चढती थकी कदाचित् ( पडिवा के० ) प्रपतेत् एटले पडे, अथवा ( हवं के० ) हस्तं एटले पोताना हाथने ( च के० ) वली पोताना ( पायं
० ) पादं एटले पगने (लूस के० ) लूषयेत् एटले पोतेज जांगे, तथा ( पुढवी जीवे वि ho) पृथ्वीजवापिटले पृथ्वी कायजीवोने पण ( हिंसिका के० ) हिंस्यात् एटले ह. (०) च एटले वली ( जे के० ) यानि एटले जे ( तन्नि सिया के० ) नतानि एटले ते पृथ्वीने आश्रय करी रहेलां एवां ( जगे के० ) जगन्ति एटले प्राणियो होय तेने पण हणे ॥ ६८ ॥
( दीपिका. ) कथं न गृह्णीयात् ? तथा ग्रहणे दोषमाह । निश्रेणिप्रमुखमारोहन्ती स्त्री प्रपत् । प्रपतन्ती च हस्तं वा पादं वा लूषयेत् खकीयं स्वत एव खएमयेत् । पुनरपि कथंचित्तत्र स्थाने पृथिवी जीवान् विहिंस्यात् । पुनरपि यानि तन्निश्रितानि पृथ्वी निश्रितानि जगति प्राणिनः तानपि हिंस्यात् ॥ ६८ ॥
( टीका. ) अत्रैव दोषमाह । दुरूहमाणि ति सूत्रम् । श्ररोहन्ती प्रपतेत् । प्रपत न्ती च हस्तं पादं वा लूषयेत् स्वकं स्वत एव खयेत् । तथा पृथ्वी जीवान् विहिंस्यात् । कथं चित्तत्रस्थान् । तथा यानि च तन्निश्रितानि जगन्ति प्राणिनस्तांश्च हिंस्यादिति सूत्रार्थः ॥ ६८ ॥
एरिसे मदादोसे, जाणिक मदेसिणो ॥ तम्हा मालोदमं निकं, न पडिगिएहंति संजया ॥ ६९ ॥
( अवचूरि :) शान्महादोषान् ज्ञात्वा महर्षयः साधवः । यस्माद्दोषकारिणी तस्मान्मालापहृतां मालादानीतां निक्षां न प्रतिगृह्णन्ति ॥ ६५ ॥
( अर्थ. ) हवे गोचरीचर्याना दोषोनो उपसंहार करे बे. एयारिसे इति ( संजया के० ) संयताः एटले संयमी एवा ( महे सिणो के० ) महर्षयः एटले महोटा ऋषियो ( एयारिसे के० ) एतादृशान् एटले ए पूर्वे का ते प्रकारना ( महादोसे ho ) महादोषान् एटले मोटा दोषोने ( जाणिऊण के० ) ज्ञात्वा एटले जाणीने ( तम्हा के० ) तस्मात् एटले तेमाटे ( मालोहरु के० ) मालाहृतां एटले उपरना माल थकी, एटले मेडाउपरथी उतारीने आपली एवी ( निरकं के० ) निक्षां एटले निक्षाने ( न पडिगिद्वंति के० ) न प्रतिगृह्णति एटले ग्रहण करता नथी. ॥ ६५ ॥
