________________
२०६ राय धनपतसिंघ बहारका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३) - मा.
( सिलं के० ) शिला एटले पाषाण अथवा (इहालं के० ) इष्टकाशकलं एटले इटनो कटको ते ( एगया के० ) एकदा एटले एकवार चोमासादिकने विपे ( संकमाए के० ) संक्रमार्थं एटले उलंघवाने माटे ( वियं के० ) स्थापितं एटले मूकेलुं ( हुआ के० ) जवेत् एटले होय; (च के०) वली (तं के०) तत् एटले ते काष्ठादिक ( चलाचलं के० ) कां चल कर अचल एटले डगमगतुं एवं ( हुआ के० ) जवेत् एटले होय. ॥ ६५ ॥
( दीपिका. ) पुनर्गोचराधिकार एव गोचरीप्रविष्टस्य साधोः को विधिरित्याह । एवंविधं काष्ठं शिला वा २ इष्टकाशकलं वा जवेत् किंविशिष्टं काष्ठादि । एकदा एकस्मिन् काले वर्षाकालादौ संक्रमार्थं सुखेन चलनार्थं स्थापितं तदपि च चलाचलमप्रतिष्ठितं जवेत् न तु भवेत् स्थिरमेव ॥ ६५ ॥
( टीका. ) होऊ ति सूत्रम् । जवेत् काष्ठं शिला वापि इहालं वाप्येकदा एकस्मिन् काले प्रावृडादौ स्थापितं संक्रमार्थं तच्च जवेच्चलाचलमप्रतिष्ठितं न तु स्थिरमेवेति सूत्रार्थः ॥ ६५ ॥
ते निकू चिका, दिठो त संजमो ॥ गंजीरं कुसिरं चेव, सविंदिप्रसमाहिए ॥ ६६ ॥
( अवचूरिः ) तेन काष्ठा दिना निकुर्न गछेत् । दृष्टस्तत्रासंयमः । तच्चलने प्राप्युपमर्दसंजवात्। गंजीरमप्रकाशं सुषिरमंतःसाररहितम् । अतः सर्वेडियसमाहितो निदुस्तस्मिन् परिहरेदिति ॥ ६६ ॥
(.) तो ( ते के० ) ते काष्ठादिक उपर थने ( जिरकू के० ) निदुः एटले पूर्वोक्त साधु (नगाि के० ) न गच्छेत् एटले गमन करे नहीं. कारण के, ( तब ho ) तत्र एटले ते काष्ठादिकना उपरथी गमन करता थका ( असंजमो के० )
संयमः एटले जीवोपमर्दादि असंयम ( दिनो के० ) दृष्टः एटले दीठो बे. तथा ( सविं दिए के० ) सर्वेयैः एटले सर्व इंद्रियें करी ( समाहिए के० ) समाहित एटले समाधिमान् एटले रागद्वेष रहित एवो साधु बीजा पण ( गंजीरं के० ) गंजीर एटले प्रकाश ने वली ( सिरं के० ) सुषिरं एटले अंदर पोलावालुं एवा जे काष्ठादि तेनो त्याग करे. ॥ ६६ ॥
(दीपिका) तादृशेन चलाचलेन काष्ठादिना साधुः किं न कुर्यात् इत्याह । तेन काा दिना निकुर्न गछेत् । कथमित्याह । तत्र काष्ठादौ गमनेऽसंयमो दृष्टः । कथं काष्ठादिचप्राणिनामुपमर्दसंजवात् । तथा एवंविधमन्यदपि काष्ठादि परिहरेत् साधुः । किं
