________________
२६० राय धनपतसिंघ बहारका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३) - मा.
( अवचूरिः ) यानयन्ती निकामगारीति गम्यते । स्यात्कदाचित् परिशाटये दितस्ततो विक्षिपेत जोजनं पानं वा । ततः किम् । ददतीं प्रत्याचक्षीत प्रतिषेधयेत् । न मे मम कल्पते तादृशम् । रुयेव प्रायो जिहां ददातीति स्त्रीग्रहणम् । दोषांश्च जावं च ज्ञात्वा कथयेन्मधु बिन्दूदाहरणादिना ॥ २८ ॥
( अर्थ. ) हवे जे आहार साधुने कल्पे नहीं, ते कहे बे. आहारंतीति. (आहा रंती के० ) हरंती एटले साधुने पवा सारु निक्षा लइने आवनारी श्राविका ( स ० ) स्यात् एटले कदाचित् आवतां ( तब के० ) तत्र एटले ते स्थानमi ( जो के० ) जोजनं एटले अन्नपानरूप जोजन प्रत्ये ( परिसाडिस के ० ) प्रतिशाटयेत् एटले अरहुं परहुं नांखे, तो ते साधु ( दिंतियां के० ) ददतीं एटले पूवक्त रीते निक्षा यापनारी श्राविकाने ( प डिआइके के० ) प्रत्याचक्षीत एटले प्रतिषेध करे. केवी रीतें प्रतिषेध करे, ते कहे बे. ( न मै कप्पइ तारिसं के० ) न मे कल्पते तादृशं एटले ते अन्नपान मने कल्पे नहीं. एवी रीतें असूता अन्नपाननो प्रतिषेध करे. गल पण प्रत्येक गाथामां एवीज अर्धी गाथा यवशे तेनो अर्थ ए प्रमाणे ज जावो. ॥ २८ ॥
( दीपिका. ) अगारी । निक्षामिति शेषः । चाहरन्ती यानयन्ती स्यात् कदाचित् तंत्र देशे परिशाटयेत् सिक्यादि इतश्चेतश्च विक्षिपेत् जोजनं वा पानं वा । ततः किमित्याह । ददतीं तां स्त्रियं प्रत्याचक्षीत । कथं प्रत्याचक्षीतेत्यत आह । न मे मम कल्पते तादृशं परिशाटनासहितं सिद्धान्तोक्तदोषप्रसङ्गात् । दोषांश्च जावं च ज्ञात्वा कथयेद् मधु बिन्दूदाहरणादिना ॥ २७ ॥
( टीका. ) हरंति त्ति सूत्रम् । श्राहरन्ती आनयन्ती निकामगारीति गम्यते । स्यात्कदाचित्तत्र देशे परिशाटयेदितश्चेतश्च विक्षिपेद् जोजनं वा पानं वा । ततः किमित्याह । ददतीं प्रत्याचक्षीत प्रतिषेधयेत्तामगारीम् । रुयेव प्रायो निक्षां ददातीति स्त्रीग्रहणम् । कथं प्रत्याची तेत्यत आह । न मम कल्पते तादृशं परिशाटनावत्समयोक्तदोषप्रसङ्गात् । दोषांश्च जावं व ज्ञात्वा कथयेद् मधु बिन्दूदाहरणादिनेति सूत्रार्थः ॥२८॥ संमदमाणी पापाणि, बी आणि हरित्र्याणि ॥ प्रसंजमकरिं नच्चा, तारिसिं परिवजए ॥ २९ ॥
( अवचूरिः ) संमर्दयन्ती पद्धयां प्राणान्, बीजानि, हरितानि च असंयमकरी साधुनि मित्तमसंयमकरणशीलां ज्ञात्वा तादृशीं परिवर्जयेत् ॥ २ए ॥